אלף טויב האט געשריבן: ↑דינסטאג אוגוסט 08, 2023 1:40 pm
איך גלייב נישט אז א אמת'ער ירא שמים זאל מאכן פילן ווייט דערפון,
איך האב געהאט א מגיד שיעור אין ישיבה קטנה ער האט פארשטאנען צי חינוך ווי איך פארשטיי צי בנענעס, אבער ער איז געווען אן אמת'ער ירא שמים עס וואלט מיר בכלל נישט געשטערט מיינע קינדער זאלן אויך כאפן א ביסל אימזיסטע פעטש פונעם, אבער צי די זעלבע צייט זעהן ווי ער וויינט איבער מוסר ספרים, נישט ווען ער האט פארגעלערנט נאר ווען דער עולם האט געזאלט חזר'ן,
עכט עכט למעשה ''די מוסד טוט און די עלטערן דארפן מיט גיין''
גיי פארשטיי פארוואס די מוסד זאל נישט אויסהערן אלע עלטערן, צו זיי זענען צופרידן?
גיי פארשטיי פארוואס עלטערן זענען בכלל נישט און די פיקטשער?
גיי פארשטיי אז די וואס זענען געלערנט מאכן אפ וואס מען גייט טוהן?
גיי פארשטיי ווי אזוי די מוסד קען זאגן פאר א טאטע דאס מיסטו טוהן?
גיי פארשטיי אז די מוסד קען אוועקווארפן קינדער ווען זיי זענען די שלוחים פון די עלטערן(חוץ אויב די מוסד האט א אחראי, אדער רוב עלטערן זענען מסכים)
גיי פארשטיי פארוואס די עלטערן וואס פארשטייען נישט צו חינוך זענען אלעמאל צופרידן, און עלטערן וואס פארשטייען יא צו חינוך זענען נישט אזוי צופרידן
איך בין דא אריין אין א שווערע פלאץ
ווייל וואס זאל מען טון? קענען דען אלע עלטערן פירן א מוסד צוזאמען? קען מען זיך רעכענען מיט יעדע טאטע?
אבער מיר זענען נישטא דערווייל פאר קיין סעלושנס, מיר ווילן נאר עפענען די נושא און פארשטיין ווי אזוי עס דארף צו זיין, אז באמת זענען די מוסדות שלוחים פון די עלטערן, און באמת וואלטן אלע עלטערן געדאפט האבן א ווארט אויף זייערע קינדער,
נאר למעשה איז א גוטע קשיא, אבער עס דארף בלייבן א קשיא, נישט אויפגעבן ח'ו אויף די עתיד פון אינזערע קינדער
ווייל אז דו קלערסט אז "ווען די מוסדות הערן אויס די עלטערן צו זיי זענען צופרידן" וואלט געווען אן עולם התיקון, אדער בכלל בעסער ווי יעצט, מוז זיין אז דו שיקסט אין א מוסד וואס איך קען נישט...
דער תהלים איד האט געשריבן: ↑דינסטאג אוגוסט 08, 2023 5:46 pm
כ'בין מורא'דיג נייגעריג אין וועלכע מוסד דו שיקסט.
ווייל אז דו קלערסט אז "ווען די מוסדות הערן אויס די עלטערן צו זיי זענען צופרידן" וואלט געווען אן עולם התיקון, אדער בכלל בעסער ווי יעצט, מוז זיין אז דו שיקסט אין א מוסד וואס איך קען נישט...
ביסט 100% גערעכט אז היינט וואלט עס שוין נישט געהאלפן
אבער איך רעדט פון די נקודה, דאס מיינט די געדאנק אז די טאטע האט די אחריות אויף זיין חינוך, און ער שיקט און א מוסד וואס זאל מחנך זיין זיין קינד,
וואלט ער על כל פנים געדאפט האבן עפעס א ווארט און זיין אייגענע קינד'ס חינוך,
ליידער אז די זאגסט אז דאס וואלט אויך שוין נישט געהאלפן, מיינט עס ''נישט אז די מוסדות האבן פארגעסן אז עס זענען דא עלטערן וואס ווילן א תכלית'' נאר זיי זענען אסאאאאך שטרעקער פון דעם עס גייט זיי אפילו נישט אן וואס די טאטע פון די קינד האלט, און עס גייט זיי אפילו נישט אן וואס די תכלית איז, און ווער עס וויל זיך נישט צושטעלן זאל שיקן ארגעץ אנדערש, דאס אליינס איז א ווייטאג אז מיר האלטן שוין דא,
זיי האבן פארגעסן פארוואס זיי זענען דא
הכלל יעדער האט א פלאץ און די וועלט ווי ער לעבט אריין, וואס דארט פילט ער אז ער לעבט נאטירלעך, און איז א חלק פון די געשמאק פון די וועלט,
דער צדיק האט חיות פון זיין בטול צו רצון הבורא , וואס דאס איז שוין א גרויסע עבודה וואס יעדער דארף שטרעבן צו אנקומען דערצו.
און די מענטש פארן ארבייטן אויף זיך האט פשוטע חיות פון וועלטליכע זאכן
אוואדע איז דא נישט גוטע חיות און די בריאה, פארשטייט זיך אז זאכען וואס זענען אסור איז נישט קיין נידן אז מען טאר נישט, אבער מיר רעדן פון נישט ערוואקסנע חיות, נישט אויסגעארבייטע חיות,
און אויב נעמט מען אוועק די חיות אויף איין מאל, ווערט די מענטש אויסגעלאשן דאס מיינט אן קיין חיות (לעבן), וואס טוט זיך אבער אויב די קינד ליגט און שטותים, זאגט אגאנצן טאג נארישע טשאקס וכדומה, און מען וויל די קינד זאל גרויס ווערן,
מען קען אים אוועק נעמען די אלע נארישקייטן, מען קען אוועקמאכן זיינע זאכן, מען קען אים צוקוועטשן,
אבער זיין חיות וועט פארלוירן ווערן.
מען זעהט זייער אסאך מאל ווי בחורים וואס ווערן 13 14 יאר, ווערן פשוט אויסגעלאשן, איז די שאלה פארוואס? ווען זיי זענען געווען קליין האבן זיי געלעבט געשפרונגען איז וואס איז יעצט געשען?
קען זיין פשוט א קינד האט אסאך מער פלאץ ווי צו האבן חיות ווי בחור מעג האבן, מען פארלאנגט פון זיי מער, און די איינציקע פלאץ פאר א בחור צו האבן חיות איז פון תורה פון חסידות, אבער וואס טוט זיך מיט די בחור וואס האט נאכנישט זוכה געווען(אדער נאכנישט נתחנך געווארן צו תורה)
איך זאג נישט אז די ישיבה זאל מאכן פאון, אבער וואס איך זאג איז נישט אפהאקן זיין אלטע חיות אויף איין מאל, דורך זאגן פאר די בחורים זאלן גרויס ווערן און איין מינוט, פארשטיין די נפש און פארשטיין אז אויב ליידער האט ער נישט חיות פון תורה לאז אים לעבן ארגעץ אנדערש דערוויילע ביז מען האט א מהלך.
די זעלבע איז ביי עלטערן, וואס זעהען זייערע קינדער לעבן אריין אין שטותים, און עס שטערט פאר די עלטערן, קודם פארשטיי דיין קינד אז ער דארף חיות, פארשטיי אז ער איז א מענטש נישט קיין מאשין, און לויף נישט אים צוצוקלאפן גלייך אן קיין מהלך, ווייל די קינד איז איינס מיט זיינע שטותים און אויב די לעשט אויס זיינע שטותים לעשסטו אים אויך אויס ווייל דאס איז ער,
מען דארף דאס גוט פארשטיין. אז דורך אים אוועקנעמען זיין אלטע חיות, לעשט מען אים אויס, אפילו מען זאגט אים , הייב אן צו לעבן פון א דאווענען, הייב אן צו לעבן פון א תוספות, ווייל ווי אזוי מאכט מען דאס? ווי אזוי קען א נייע זאך ווערן געשמאק פאר מען האט דיוועלאפט די טעסט?
די עיקר איז צו געדענקען אז חינוך נעמט נישט איין מינוט, חינוך איז פאר זיין גאנצע לעבן, און תורה און מצות איז נישט געשמאק פון די ערשטע מינוט, און מען דארף דאס אויפבויען ציביסלעך, חנוך לנער על פי דרכו גם כי יזקין לא יסור ממנה,
און דורך אים גיבן די ריכטיגע השקפה וועט ער ציביסלעך אוועק גיין פון נארישקייטן און קלעבן צו אמת זוכן נאר דעם אייבירשטן
א מלמד שפאצירט אינעם האלוועי דערנעטערט זיך צו זיין קלאס, וואס טוט זיך יעצט אין זיין קאפ?
אויב די טאג הייבט זיך אן גוט (דאס מיינט שטרענג) גייט די גאנצע טאג גוט (דאס האב איך געהערט פון א מלמד)
איך גיי עפענען די טיר פון מיין קלאס, די קינדער זאלן זעהן אז איך בין אנגעצויגן, איך וועל נישט רעדן קיין סאך, לאזן די מצב אומוטיג פאר די ערשטע פאר מינוט, אזוי וועט די גאנצע טאג זיין גוט.
דאס מיינט אז אגאנצן טאג וועלן די קינדער פילן שרעקליך נישט ראיג נישט סעיף מיטן מלמד, און אזוי וועלן זיי איינפאקן, און די מלמד וועט האבן א גוטע סוקסעספולער טאג.
צרוק צו די שאלה וואס האלטסטו אויף דיין קינד?
איז ער א שלעטער בטבע? און ער וועט אייביג זיכער מאכן צו מאכן טראבל?
איז א קינד וואס לעבט אין זיין וועלט, און מען קען נישט רעדן צו אים?
איז ער א קינד וואס קען נישט איינזיצן קיין רגע?
איז ער פשוט די קינד וואס וועט אייביג אויסטרעפן א פלאץ דיר צו אויפרעגן?
מיט אזא בליק קען מען נישט מחנך זיין א קינד.
פארוואס? ווייל דאס איז נישט די קינד, און אויב האלסטו אויף דיין קינד עפעס אנדערש פון וואס ער איז, וועסטו אים מחנך זיין לויט וואס די האלסט ער איז, און ער איז נישט דאס ער איז עפעס אנדערש,
די קינד וואס מיר האבן אראפגעלייגט איז אפשר א (עכטע) ווילדע חיה, וואס דאס צו לערנען איז א אנדערע מהלך.
אבער מיר וואס מיר האבן קינדער וואס האבן א נשמה, וואס האבן שכל, און אויך א נפש הבהמיות, איז עס גאר עפעס אנדערש.
יעדע מענטש האט טוב ורע גוט און שלעכטץ
חלק הטוב: וויל זיין גוט,
חלק הרע:וויל עצלות, האט נישט קיין כח צו עול, וכדומה,(נישט אז ער וויל דוקה זיין שלעכט, זעה ביי די יצר הרע פון א מענטש, קיינער איז נישטא פאר דוקה, להכעית)
די חלק הטוב דארף מען אויפבויען, דורך אריין ברענגען די קינד צו גוטע זאכן, מחנך זיין צו תורה ודרך ארץ, און ארויסברענגען זיינע גוטע זאכן אין די וועלט, די פארקערטע איז, גארנישט פארלאנגען, גארנישט אויסלערנען, לאזן די קינד די פלאץ ווי ער איז.
די חלק הרע דארף מען מכניעה זיין, דורך אויסלערנען די קינד אז מען דארף טון אפילו מען וויל נישט,אפילו עס איז שווער,
די ציל פון דעם איז, אז די קינד זאל וויסן אז ער דארף זיין בטול צו רצון השם אפילו עס איז שווער,
פארדעם איז וויכטיג א קינד זאל האבן הכנעה פאר די עלטערן, און טון אפילו ער פארשטייט נישט,
מיינט נישט אז ער גייט דארף זיין א ראבאט און פאלגן אלעס די ערשטע מינוט, איך רעדט פון אויסלערנען די געדאנק פון פאלגן אן פארשטיין, דאס קען זיין ביי איין פלאץ אויך, דאס מיינט ביי איין זאך זיך שטעלן שטארק אן קיין הסברים, פשוט זיך צו לערנען הכנעה,
@ניק מיר ווארטן שוין בכליון עינים אויפן המשך.
דו האסט א אויסנאם געשמאקע שפראך צו ארויסברענגען דיין טיפע הבנה בנפש האדם (סיי די נפש האלוקות און סיי די בהמיות) און דיין השגה ברוחניות בחובת האדם
ראה אנכי נתן לפנים היום ברכה וקללה.
די ציל פון חינוך איז צו אויפבויען די קינד אז ער זאל זיין שטארק צו קענען בחור זיין ווען ער וועט גרויס ווערן,
אין אויך ער זאל זיין געוואוינט צו טון, אז עס זאל נישט זיין פאר אים אוממעגלעך ווען ער ווערט גרויס אויב האט ער קיינמאל גארנישט געטון.
חינוך איז נישט אז די קינד זאל זיין געצווונגען אייביג אפילו ווען ער וועט זיין גרויס,
קען זיין אז מען דארף אמאל צווינגען, כדי ער זאל זיך אויסלערנען,
אבער מאך זיכער ווען די ביסט אים מחנך,
אז ווען ער וועט ווערן גרויס, וואס דעמאלץ ווען עס וועט ליגן פאר אים טוב ורע זאל ער זיין שטארק צו מאכן די אויסוואל.
מיר ווייסן די וויכטיקייט אז א קינד זאל זיין באקוועם צו רעדן מיט די עלטערן אלעס.
וואס מיינט זיין אפען?
וואס איז די טובה אז די קינד זאל זיין אפען?
וואס שטערט די קינד פון זיין אפען?
ווי אזוי צי אויפבויען די אפענע רילעשן שיפ
פאר מיר גייען אריין אין די נושא, לאמיר באטראכטן די נושא פון טראסט אין די קינדער
ווי אזוי פילט די קינד לגבי די עלטערן, וואס איז זיין בליק אויף דיר, ווי אזוי קוקט ער דיר אן ווען די גייסט אים עפעס זאגן, און ווי אזוי פילט ער לגבי דיר ווען ער טוט א אומרעכט.
טראכט א מינוט ווי זיכער פילט דיין קינד מיט דיר, זיכער מיינט אז די נעמסט אים אן, און ער איז גוט און דיינע אויגן,
א קינד זוכט צו זיין סעיף און זיכער מיט זיינע עלטערן, דאס מיינט אז זיינע עלטערן עקסעפטן אים און האלטן פון אים, זעהן אים אלץ א גוטער מענטש,
פארשטייט זיך אז א קינד דארף זיכערקייט פון די עלטערן דאס מיינט אז זיינע עלטערן טראסטן אים אז ער קען און האט די כוחות צו לעבן גוט אין די וועלט, און די עלטערן ווערן נישט פארלוירן אויב ער מאכט א טעות, און האבן די פולע טראסט אין אים, בדרך משל אז מען ווערט משוגע פאר זיינע כוחות, שכל, קריעטיבעטי, וכדומה,דאס איז אלעס נאך פאר די קינד ווייזט עפעס כוחות במציאות גלייבן מיר שוין אין זיינע כוחות, ווייל אויב גלייבן מיר אין א קינד נאר ווען ער ווייזט עפעס און נאר ווען ער קומט ערגעץ אן במציאות נאר דעמאלץ איז ער גוט און דיינע אויגן, דאס מיינט אז מיר זענען נאכנישט זיכער מיט אים און ער דארף עס נאך איבערווייזען, און אויב מאכט ער א טעות, איז ער שוין גארנישט ווערט,
גלייבן אין א קינד בלינדערהייט ווערט נישט אויס אויב מאכט ער א טעות,
ווייל יעדער קען מאכן א טעות אפילו איינער וואס איז עכט גוט, בפרט א קינד וואס האט כוחות נאר בכוח נאכנישט בפעול, קען מאכן א טעות, וויבאלט ער איז נאך עכט ניי און דארף אויסטרייען אלע וועגן, אבער וויבאלד ער ער האט די סקילס וועט ער זיך לערנען און אנקומען צו די ריכטיגע וועג,
וויבאלט מיר גלייבן אין אים און אים גיבן די זיכערקייט, פילט ער זיכער און קען טאקע ניצן זיינע כוחות און קען אנקומען צום ריכטיגן וועג,
אבער אויב מיר וועלן אים ציקלאפן און האלטן אז זיין ווערט קוקט מען נאר לויט זיינע מעשים וועט נישט זיין גוט, ווייל ער וועט נישט פילן די זיכערקייט אז ער קען.
הכלל א קינד דארף פילן זיכער אז ער האט כוחות און זיינע עלטערן גלייבן באמת אז ער איז גוט, דעמאלץ קען ער זיך אויפבויען און עס ברענגען למעשה ,ווייל ער האט די זיכערקייט און האט די טראסט אין אים, אבער אויב די עלטערן זענען נישט זיכער אין ער אליין איז פארשטייט זיך אויך נישט זיכער אין זיך, וועט ער גלייך אויפגעבן אויף זיך און האלטן אז ער איז נישט ווערט, און ער וועט זיך נאר אפגעבן צו פייטן פאר זיין ווערט טרעפן פלעצער ווי ער קען ווייזן זיין ווערט, און ער וועט נישט זיך אויפבויען ווייל ער וועט אייביג פילן אז ער איז נישט ווערט באמת,
(בעצם דארף מען פארשטיין מער די מושג פון טראסט, וועלן מיר עס איבערלאזן פאר א צווייטע צייט)
ערשטנס א בחור וואס וויל יעדעם געפעלן, און וויל זיין די בעסטע בחור, דאס איז די ערשטע פראבלעם, פאר די פראבלעם פון קוקן מאוויס(ווי מיר וועלן מזביר זיין)
מיר זענען עבודי השם, נישט עובד את עצמו, די אייגענע כבוד אדער גאוה וכדומה.
וואס טאקע קען מען טוהן??
יעדע יוד האט א נפש אלקות און נפש בהמיות, דאס איז די ערשטע יסוד,
מיר זענען געקומען אויף די וועלט אריין און א מלחמה פון טוב ורע, און דאס איז נישט קיין פראבלעם צו זיין און די מלחמה, נאר אדרבה דאס איז די ציל , צו זיין און די מלחמה און גובר זיין צום סוף,
אבער דאס פארשטייט נאר א עובד, נאר איינער וואס האט שוין אפילו אביסל געארבייט אויף זיך וועט דאס פארשטיין, ווייל איינער וואס האט קיינמאל נישט געארבייט איף זיך מיינט אז אלעס איז גרינג, נאר מען דארף נאר טוהן, און ער ווייסט נישט אז פון וועלן ביז טוהן ליגט אסאך ארבייט אסאך דורכפעלער אסאך הזחזקות ביז ער קומט איבער אלע שוועריקייטן און ווערט אויפגעבויט,
די תניא זאגט אז איינער וואס ווערט מרה שחורה אז ער איז דורך געפאלן איז א בעל גאוה, ווייל ער ווייסט נישט אז דאס איז די נפש הבהמיות, די ציסט צו שלעכט, אבער די טארסט נישט די דארפסט ארבייטן אויף דיר, אבער קוק דיר נישט אן ווי די ביסט געפאלן פון א דורכפאל ווייל די ביסט פון ערגעץ נישט געפאלן נאר דאס ביסטו (מצד די נפש הבהמיות)
הכלל צרוק צו יוסעלע
אויב א בחור האט א נסיון, איז דאס א פראבלעם? ניין!
אויב א בחור האלט אז ער טאר נישט האבן קיין נסיונות איז א פראבלעם?? יא!!
וואס טוט זיך מיט א בחור וואס זיין נסיון איז נישט צווישן טוב ורע, נאר צווישן רע ורע (אפשר בוחר הרע במעיטו)
וואס הייסט??
זיין גאנצע נסיון איז צו זיין די גוטע בחור אדער קוקן מאוויס
זיין די גוטע בחור וואס מיין טאטע זאל האבן נחת אדער זיין די בחור וואס קוקט מאוויס
זיין די בחור וואס ליגט און לערנען (בקיצור= זיין די חריף) אדער זיין די בחור וואס קוקט מאוויס
אויב איז דאס די מעשה איז עס א פארלוירענע מלחמה, נישט קיין חיליק וועלעכע זייט עס געווינט
פאר איך גיי ווייטער וויל איך דיר פרעגן,
גלייבסטו אז עס איז דא א באשעפער?
גלייבסטו אז די תורה ועבודה זענען עכט?
גלייבסטו אז א יוד האט א חלק אלוקי ממעל?
גלייבסטו אז א יוד קען בוחר זיין בטוב?
גלייבסטו אז א יוד איז מקושר עכט מיט די אייבישטער און די תורה?
פארוואס פרעג איך דאס?
ווייל קודם מוז מען פארשטיין אז די מלחמה מיט טוב ורע איז א מלחמה מיט טוב און רע, און עס איז טאקע דא צוויי זייטען, נישט נאר זיך צו אפהיטן פון שלעכטץ ווייל עס איז דאך דא אזויפיל רע אין די וועלט, נאר אויך גלייבן אין די טוב וואס איז דא אין די וועלט, אין די יכולת פון די טוב, וויסן אז עס איז עכט דא צוויי זייטן זה לעומת זה
היינט אין די וועלט גלייבט מען נאר און די רע וואס די וועלט האט ליידער גלייבט מען נישט און די טוב
יעצט לאמיר אבערשפילן די נסיון פונעם בחור
זאל איך גיין קוקן מאוויס? אדער טוהן רצון הבורא?
זאל איך גיין קוקן מאוויס און זעהן זאכן וואס דער אייבישטער לאזט נישט?
און אויב האב איך יא געקוקט ליידער! ווער איך אפשר אויס גוטע בחור, אבער איך בלייב א יוד און איך יא דינען השם אחד
די מלחמה זאל זיין צווישן טוב ורע, מיר זענען עבדי השם מען דארף טוהן זיין רצון אפילו איך בין שוין פארפאלן וכדומה
ווען מען קוקט אויף די אייגענע פערסטיטש איז אלעס, ביסטו גוט אדער שלעכט, אבער אויב מען קוקט פארן אייבירשטן, ביסטו דא צו טון זיין רצון, און א דורך פאל טוט מען תשובה אבער ביסט נישט אויס, עס איז דאך א מלחמה פון צוויי זייטן, איך פארשטיי אז עס איז שווער אבער עס איז נאכאלץ דא א שיבוד צום רבונו של עולם, וואס ווארט אויף מיין עבודה,
פארדעם מיז מען אויפבויען די קינדער (אדער זיך) מיט עשה טוב
דער אייבישטער דארף יעדע יודס עבודה
מיר זענען דא צו דינען און טוהן נאר פארן אייבישטער נישט פאר אינזער כבוד
א יוד איז מקושר צו טוב צום אייבירשטן און צו די תורה
יעדע יוד האט שייחות צו עבודה
יעדע מצוה מאכט א יוד דבוק צו רצון השם
יעדע יוד גייט האבן שייחות צו גן עדן און צו ימות המשיח
יעדע קלייניקייט איז חשוב
מיר זענען דא צו מאכן א נחת רוח פארן אייבירשטן מיט יעדע זאך אפילו איך פארדין נישט דערפון
וכדומה...........
וואס איז די עצה פאר אינזער דור???
נאר אויפבויען עכטע שיבוד צו רצון השם,
סור מרע איז טאקע אויך וויכטיג, אבער נאר סור מרע, וואס וועסטו האבן?
וועסט אסאך מער האבן ווען נאך די דורכפאל וועט זיין הזחזקות צו טוב אמיתי, וואס דאס איז דאך די לעבן פון א יוד וסוף דבר הכל נשמע את אלקים ירא ומצותיו שמור כי זה כל האדם
בקיצור נישט אזוי מורא האבן פון די רע, נאר מער זיכער מאכן אז די קינד האט די טוב, און ער איז אויפגעבויט מיט אסאך גוטס א עכטע עבודת השם.
אז ווען די טאג וועט קומען אין ער וועט האבן נסיונות זאל עס זיין א בארעכטיגע צוויי זייטען און האפנטליך גובר זיין די טוב, קען זיין עס וועט נעמען צייט, ער וועט דארן אסאך הזחזקות, אבער עס וועט זיין א נחת צום סוף
ניק האט געשריבן: ↑דאנערשטאג יאנואר 18, 2024 4:04 pm
פארדעם מיז מען אויפבויען די קינדער (אדער זיך) מיט עשה טוב
דער אייבישטער דארף יעדע יודס עבודה
מיר זענען דא צו דינען און טוהן נאר פארן אייבישטער נישט פאר אינזער כבוד
א יוד איז מקושר צו טוב צום אייבירשטן און צו די תורה
יעדע יוד האט שייחות צו עבודה
יעדע מצוה מאכט א יוד דבוק צו רצון השם
יעדע יוד גייט האבן שייחות צו גן עדן און צו ימות המשיח
יעדע קלייניקייט איז חשוב
מיר זענען דא צו מאכן א נחת רוח פארן אייבירשטן מיט יעדע זאך אפילו איך פארדין נישט דערפון
וכדומה...........
וואס איז די עצה פאר אינזער דור???
נאר אויפבויען עכטע שיבוד צו רצון השם
סור מרע איז טאקע אויך וויכטיג, אבער נאר סור מרע, וואס וועסטו האבן?
וועסט אסאך מער האבן ווען נאך די דורכפאל וועט זיין הזחזקות צו טוב אמיתי, וואס דאס איז דאך די לעבן פון א יוד וסוף דבר הכל נשמע את אלקים ירא ומצותיו שמור כי זה כל האדם