אין בין בטבע נישט קיין פתי יאמין לכל דבר, נאר ענדערשט פארקערט. רוב מעשיות וואס מ'ליינט אין די אויסגאבעס און מ'הערט אין דרשות פרעזענטירט אלס "מעשה שהי'" זענען ביי מיר "הוחזק משל", ס'וואלט געקענט פאסירן, אויסער אויב עס איז מיט א נאמען און/אדער געזאגט דורך א איש מהימן וכדו'.
קומט מען אבער אהיים, די שטוב פארציילט מיט התפעלות עפעס א געבאקענע מעשה פוןם די באלייכטונגען. די קינדער זאגן אז עפעס א מעשה איז אזוי שרעקעדיג, אבער די מוסר השכל איז מורא'דיג!
און איך, במסתרים תצחק נפשי... פון וואס ווערסטו דא נתפעל? פון איינעמס דמיונות? נעם ארויס א רמב"ם און גלייב אלעס וואס דארט שטייט. נישט א נארישע געפילישע שרייבער וואס חלומ'ט חלומות בהקיץ. און צומאל איז עס נוגע למעשה אויך... מ'ליינט א מעשה ווי א פרוי האט געקויפט א הונט און געווארן א וויזויהייסטעס, אלעס אדאנק זי איז געגאנגען צו א טעראפיסט וואס האט נישט געבלאקט טעקסט מעסעדזש בלא בלא בלא בלא. איך ווייס דאך אז די מעשה איז געבאקן. איך לאך צו מיר באהאלטן.
ועל של עתה: מיין טאכטער זאגט מיר נעכטן "האסט געהערט די אינטערוויו אויף קול מבשר פון א מענטש פון יענע וועלט?! יויש!!!!!!"
זעמיר עס געגאנגען אויסהערן. און כ'מוז זאגן, דער איז גוטע נייעס! און איך גלייב זיין גאנצע מעשה איז אמת! אויסער יענע 18 מינוט ווען ער איז געווען אויף יענע וועלט, יענע 18 מינוט איז אויסגעזויגן פון פינגער. נאר וואס, ער האט געלערנט תניא, און געזען וואס ס'שטייט וויאזוי ס'זעט אויס אויף יענע וועלט, און זייענדיג א געלונגענער עקטער און רעדנער, האט ער באשלאסן אויסצונוצן זיינע טאלאנטן צום גוטן און העלפן אידן אנערקענען דעם אמת דורכ'ן מאכן פונעם תניא א כאילו-לעבעדיגע מעשה.
איך רעד פון דעם מעשה:
https://www.yiddish24.com/interviews/38/105032
- Screenshot 2024-05-06 185641.jpg (92.01 KiB) געזען געווארן 914 מאל
איז יעצט מיין שאלה. וואס זאג איך פאר מיינע קינדער? און פאר די שטוב? איך מאך זיך ווי איך גלייב, ווייל אז זיי זענען איבערגענומען "זאל עס זיין אזוי", זאלן זיי האבן א גוטע סיפוק הנפש והתבוננות?
אדער ניין, מיט שקר קומט מען נישט אן! אין אדם מוריש שקר לבניו! זאג זיי קלאר וואס דיר ליגט אין מחשבה! זאג זיי אז ס'איז אלעס אמת, אבער פאסירט האט עס נישט! ווייל מארגן וועלן זיי הערן די זעלבע פון א מזרחיסט וואס גייט זען אויף יענע וועלט אז די וואס וואוינען אין קיבוץ באניאדע זיצן אויף די העכסטע היכל אין גן עדן, זאלן זיי וויסן צו לאכן פון דמיונות! אונזער תורה איז נישט געבויט פון דעם, נאר פון מסורה וקבלה אמיתית, נישט דמיונות און חזיונות.
איר קענט אליינס פארשטיין פון די ווערטער אז איך בין נוטה צו די צווייטע... אבער איך בין אליינס נישט הונדערט פראצענט. כ'בין נייגעריג צו הערן וואס קלוגע אידן זאגן.
