אידטיש

ס'איז דא א סתירה צווישן צוויי פסוקים, אין איינס שטייט "חסד קל כל היום" (זעט מען אז דער אייבערשטער טוט יעדן טאג נאר חסד) און אין אן אנדערן פסוק שטייט "קל זועם בכל יום" (אז דער אייבערשטער צערנט כביכול יעדן טאג, איז דאך א סתירה?).

און דער תירוץ איז אזויווי חז"ל זאגן "כשיש דין למטה אין דין למעלה" ווען ס'איז דא א דין אונטן איז נישטא קיין דין אויבן. און ווען א צדיק זעט עפעס א שוואכקייט ביי יענעם און ער מוסר'ט אים אויס, און ער רעגט זיך אפילו אויף אים פארוואס ער האט דאס געטאן, דאס איז אזויווי א שטראף, און דאס איז גורם אז ס'נעמט אוועק דעם שטראף פון הימל.

און א צדיק ווערט אנגערופן "קל" אזויווי ס'שטייט אין פסוק "ויקרא לו קל, אלקי ישראל" דרש'ענען חז"ל אז הקב"ה האט גאר אנגערופן יעקב'ן מיטן נאמען "קל".

איז פשט, אז ווען "קל" דער צדיק, צערנט יעדן טאג, דא פון אונטן, דעמאלט איז "חסד קל כל היום" (פון אויבן), און ממילא שטימען שוין ביידע פסוקים אינאיינעם.

און דאס איז פשט "אלקים בארמנותיה", ווייל דער עולם הזה ווערט אנגערופן אן ארמון, אזויווי ס'שטייט אין דער משנה "התקן עצמך בפרוזדור". און "אלקים" איז דין. און ממילא איז פשט (אלקים בארמנותיה), אז ווען ס'איז דא א מידת הדין דא אין די עוה"ז'דיגע פאלאצן אונטן, דאן איז "נודע למשגב", אז דער אייבערשטער ווערט דאן באקאנט "למשגב", אז ער באשיצט יעדן פון יעדן סארט שאדן.

און דאס איז פשט "בקנאו את קנאתי, ולא כליתי" וויבאלד מ'האט געטון א שטראף דא אונטן, דערפאר האב איז זיי נישט פארלענדעט, ווייל ס'איז נתעורר געווארן אויף זיי גרויסע רחמים. אכיה"ר.

גיי מיר צום הייליגן רבי'ן פון לובלין זצוק"ל.
מי שישב בדרך ועמד וראה והנה קרוב לעיר, לא יכנס, ר' יהודה אומר יכנס. מעשה בר' טרפון שנכנס בלא מתכוין. (איז בפשטות רעדט מען דא פון א הלכה אין הל' תחומין).

ס'איז נישט גרינג צו דערגרייכן דעם אמת'ן רצון ה' און עס טון בשלימות, און אפילו איינער איז א קדוש מרחם פון געבורט אן, דארף אויך מתקן זיין זיינע מעשים און מידות, און ער טאר זיך נישט פארלאזן אויף גארנישט. און אזוי האט מיין רבי שיחיה (דער הייליגער נוע"א?) געטייטשט: מי שנולד כשהוא מהול, מהו להטיף ממנו דם ברית, אז אפילו איינער איז געבוירן געווארן לויטער, דארף ער נאך אויך אוועקנעמען ערלה, אבער ס'איז ווייניגער ווי ביי א צווייטן.

און דאס איז פשט "מי שישב" איינער האט זיך מיישב געווען אין זיין שכל, "בדרך" אין דעם וועג וואו ער גייט, "ועמד וראה והנה קרוב לעיר" (ער זעט אז ער איז גאר נאנט) לשון התעוררות, צום אמת'דיגן קדושה, "לא יכנס", וויבאלד ער האט עס נישט געטון מיט דער ריכטיגע כוונה (נאר ס'איז געקומען פון זיך אליין). ר' יהודה איז אבער אזויפיל מקיל (אז ער קען יא אריינגיין), ווייל ער גייט ארבעטן צו מכוון זיין פון יעצט און ווייטער.

הערליכע שטיקלעך איינס ביי איינס,

יישר כח פאר דיין ארבעט

גיי מיר צום ראפשיצער רב זצוק"ל. ועתה יגדל נא כח ה'. ווייל עס איז באקאנט אז די מידת החסד, ווערט אנגערופן "גדולה"-גרויסקייט, און דער טעם האב איך שוין געשריבן ערגעץ אנדערש ווייל איר סדר איז זיך צו צעשפרייט. און אזוי אויך די בחינה פון ארך אפים, ארבעט אויך אזוי.

און דאס איז געווען די תפלה פון משה רבינו, אז דער אייבערשטער זאל אונז מזכה זיין צו תשובה טון, דורך די גרויסע חסדים וואס ער וועט טון מיט אונז. אז ווען מיר וועלן אנערקענען אין זיינע חסדים, וועלן מיר זיך דאך זיכער צוריקקערן צו אים.

און דאס איז פשט "ועתה" מיינט דאך תשובה (אין ועתה אלא תשובה, ווייל מ'עפנט אויף א נייעם בלאט, מכאן ואילך חושבנא), "יגדל נא" ס'זאל צוגיין דורך די גרויסע חסדים וואס השי"ת זאל טון מיט אידן, אז דאס זאל זיין מעורר זיין צו תשובה. און "ה' ארך אפים" איז דאך ווייטער אזא סארט בחינה פון חסד (און עס איז דא די י"ג מידות של רחמים).

המברך יתברך האט געשריבן: ↑מאנטאג סעפטעמבער 04, 2023 2:48 pm און דאס איז געווען די תפלה פון משה רבינו, אז דער אייבערשטער זאל אונז מזכה זיין צו תשובה טון, דורך די גרויסע חסדים וואס ער וועט טון מיט אונז. אז ווען מיר וועלן אנערקענען אין זיינע חסדים, וועלן מיר זיך דאך זיכער צוריקקערן צו אים.

א דאנק כפול שתיים, במספר פעמיים, תתברך בכפליים, כמרומז בשמך ברכה בכלאיים.