פארוואס איז די נאטירליכע רעאקציע פונעם מח עס צו דערשטיקן אדער זיך צו ווייקן.פופציגער האט געשריבן: ↑דינסטאג פעברואר 06, 2024 5:00 pmדיסקלעימער: איך בין נישט קיין טעראפיסט.קלוגער חכם האט געשריבן: ↑דינסטאג פעברואר 06, 2024 4:44 pmעס זעט נישט אויס ווי אונז וועל מיר ערגעץ אנקומען. לאמיר נאך פרובירן.פופציגער האט געשריבן: ↑דינסטאג פעברואר 06, 2024 4:25 pm
דער מח איז אזוי אויסגעשטעלט אז עס פראצעסירט אלעס וואס דער מענטש גייט דורך.
פונקט ווי ווען דו עסט עפעס, וועט עס דיין גוף פראצעסירן און ארויסשיקן די חלקים וואס ער דארף נישט, אזוי טוט דער מח אויך.
ווען עס קומט אבער אריין א גרעסערע טראומא קען ער עס נישט פארדייען און סבלייבט שטעקן. געווענליך פילט מען עס נישט, סליגט באהאלטן, אבער פון צייט צו צייט וועקט זיך עס אויף.
נישט געכאפט אז דו צילסט עפעס דראסטיש. סארי. לאמיר פרובירן צו ענטפערן אויף יעדע זאך.
וואס הייסט א גרעסערע טראומא? וואס געשעט? וואו בלייבט עס שטעקן?
א גרעסער טראומא הייסט אז נישט ווי טאג טעגליכע טראומא דורכגענג ווי א שניט, א קליינע בזיונות פארציע, וכו', נאר עפעס דראסטיש, לדוגמא א קינד איז געווארן א יתום, א אינגערמאן האט מיטגעהאלטן ד מירון טראגעדיע, וכו' (דאס זענען די עקסטרעמע פעלער).
אזא זאך קען די מח נישט פארדייען, און ס'בלייבט פארשטעקט אין די מח קעמערליך.
קענסט זען אז אפילו זאכן וואס דער מענטש האט שוין געהאט פארגעסן און טראכט נישט דערפון, קענען מיטאמאל ארויפשווימען און מ'געדענקט עס ווי היינט. אנדערש ווי קליינע ווייטאגן וואס מען געדענקט נישט בכלל.
אויב פילט ער עס נישט, פארוואס איז ער פארביטערט?
געווענליך זיצט ער שטיל אין א זייט און דער מענטש וועט אין טייל פעלער עס ניטאמאל געדענקען סתם אזוי.
נאר מפעם לפעם וועקט ער זיך אויף און דאן פרובירט די מח נאכאמאל עס צו פארדייען און דאס מאכט סזאל ווערן אויפגעפרישט און פון פריש איבערנעמען דעם מענטש.
איך פערזענליך האב זאכן וואס ליגן מיר אין מח און ווען איך דערמאן זיך דערפון קען איך אנהייבן שוויצן און שפירן ממש ווי איך לעב עס נאכאמאל דורך. איך גלייב יעדער האט אזעלכע זאכן.
און וויאזוי מאכט דער טעראפיסט, אז די מח זאל עס קענען פארדייען?
אן אריינגיין יעצט אין א טעראפי סעסיע... אין קורצן, דער מח קען עס נישט פארדייען, בכלל נישט.
נאר, נאטירליך וועט א מענטש אדער פרובירן עס צו פייטן און דערשטיקן, אדער פון פריש זיך נעמען ווייקן דערין.
איז אבער דא א מהלך וואס איז יא גוט און יא געזונט וויאזוי זיך צו ספראווען מיט טראומא, וואס מאכט אז ס'זאל זיך צוריק איינשטילן און גלייכצייטיג עטוואס שוואכער ווערן.
דאס איז וואס דער טעראפיסט טוט, ער לערנט אויס וויאזוי צו האנדלען די טראומא.
איך בין אבער אסאך עוסק אין די זאכן.
פארוואס וועקט זיך עס אסאך מאל אויף.
און אויב איז עס רוב צייט שטיל אין א זייט, מיינט דאס אז רוב צייט שפירט די מענטש גוט?
--------
עס איז א נישט א כלל אז עס איז אין א זייט רוב צייט, עס ווענדט זיך.