שמואל פוקס האט געשריבן: ↑זונטאג סעפטעמבער 28, 2025 3:35 pm
דעם שבת ביי די סעודה, האב איך פארברענגט מיט עטליכע בחורים יוצאי גואטאמאלא. מיר האבן דורכגעשמועסט דאס לעבן אין אמעריקע, קעגן דאס לעבן אין גואטאמאלא. שמועסנדיג איז ארויסגעברענגט געווארן אן אינטערעסאנטע ענין, וואס איך וויל מיטטיילן מיטן ברייטן ציבור.
דאהי אין אמעריקע איז איינגעפירט, אז די קינדער גייען אין קעמפ במשך דעם זוממער, וואו מען לופטערט זיך אויס אויף עטליכע חדשים ביז מען קומט אהיים צוריק, צו דעם געווענליכן לעבן פון א גאנץ יאר. אין די קעמפס איז איינגעפירט, אז יעדע קעמפ נעמט א נושא, וואס דערויף באציט זיך דאס גאנצע זוממער, אלע אקטיוועטיס און אלעס וואס מען טוט, פארמאגט א שייכות מיט דעם נושא וואס מען האט אויסגעקליבן, און די גאנצע הנהלה שטעלט זיך צו, צו אט דער דאזיגער נושא. איינעם נעמט די טעמע פון "הרים - בערג", און אלעס דרייט זיך ארום בערג, אנדערע נעמען "ארצות - לענדער", אדער יעדע אנדערע אינטערעסאנטע נושא, און אלעס דרייט זיך ארום דעם. אלע מדריכים און איינגעשטעלטע, שטעלן זיך צו דערצו און ארבעטן מיט די טעמע וואס מען האט אויסגעקליבן דאס יאר פארן קעמפ.
אויך איז איינגעפירט אין די זוממער קעמפס, אז איינמאל אינעם זוממער מאכט מען א גרויסן "קאלערוואר", בשעת מען פראבירט איינצורעדן פאר אלע קינדער א געוויסע געשעהעניש וואס שפילט זיך יעצט אפ, מען ציט אן די נערוון פון די גאנצע קעמפ, ביז מען ברעכט אויס מיט פאטאס, "קאלעוואר" - עס איז אלעס געווען א שפיל, און אלע קינדער לאכן, שרייען און פרייען זיך, און די שמחה איז גרויס.
עס איז ארויסגעברענגט געווארן, אז לב-טהור איז געווען איין גרויסע זוממער קעמפ, וואס האט אנגעהאלטן צוועלף יאר. אנגעהויבן האט זיך עס, ווען מען האט ארויסגענומען דעם גאנצן עולם צו א גרויסן קעמפ, ארויספארנדיג מיט באסעס צו דעם ווייטן גואטאמאלא, דארט וואו מען וועט זיך אויפהאלטן אויף אפרוה אין די קומענדיגע יארן. מען האט געפירט דעם עולם צו א גרויסן קעמפ קאמפלעקס, וואו מען האט זיך געפינען אויף אן ארעי'דיגע אופן, אן קיין געהעריגע הייזער און איינרישונגען, ממש אזוי ווי אין די זוממער קעמפס. דער עולם האט געלעבט אויף א בשותפות'דיגע קאסע, קיינער האט נישט געארבעט און געברענגט קיין געלט, פונקט אזוי ווי די אפרוה חדשים אין אמעריקע.
די טעמע פון די קעמפ איז געווען "
בבל", אויף די נושא איז געלאפן די גאנצע קעמפ. אויפן טויער פון קעמפ איז ארויפגעשטעלט געווארן א גרויסן שילד, "בבל"- דא געפינט זיך די היסטארישע לאנד "בבל". די גאסן האט מען גערופן אויף אלטע בבלי'שע נעמען, ווי
"רחוב יחזקאל הנביא", אדער
"שביל עולי בבל" און נאך. דעם רבי'ן האט מען א נאמען געגעבן "
חכם", אזוי ווי אין בבל. דער ראש-המדריכים האט געטראגן דעם נאמען "
ריש מתיבתא", בשעת די אנדערע מדריכים אונטער אים, ווערן אנגערופן מיט בבלי'שע נעמען, ווי "
ריש סידרא, ריש כלה, אב-בית-דין, ספרא דדיינא" און צום לעצט "
שר הצבא".
די שיעורים פאר די קעמפערס האבן מער נישט געהייסן "שיעור" חס-ושלום, מען האט עס גערופן אויף בבלי'שע נעמען , אזוי ווי "
פירקא" אדער "
כלה" (אזוי האט געהייסן די שיעורים אויפן ארט), צעטליך זענען ארויסגעשטעלט געווארן, ווען עס וועט פארקומען א "
פירקא" אדער א "
כלה". פון צייט צו צייט פלעגט פארקומען א ישיבת "
הקהל", וואו מען האט דורכגערעדט פארשידענע תקנות פאר די קעמפ.
כדאי עס צו מאכן מער אינטערעסאנט און פאן, האט מען איין טאג באשלאסן צו טוישן די קליידער, צו אלטע בבלי'שע קליידער, יעדער האט געהאט א "סידרא" מיט א "גלימה", ממש אזוי ווי אין בבל אינדערהיים, עס האט אויסגעקוקט אזוי עכט און אינטערעסאנט, אז ס'איז געווען ממש "בבל" כתיקונה. עס איז אויך געווען ארגאניזאציעס ווי "
עולי בבל" וכדו'. עס איז געווען זייער אינטערעסאנט.
ערגעץ אינמיטן קעמפ, האט מען געמאכט א ריזיגע קאלעוואר. דאס איז געווען בשעת מען האט געמאלדן פאר די גאנצע קעמפ, אז מען גייט זיך ארויסלאזן אין וועג, און פארן צו די אמת'ע בבל (קורדיסטאן). מען האט גענומען באסעס פאר די גאנצע עולם. דאס איז נישט געווען סתם, מען האט עס געמאכט זייער דראמאטיש, מען האט געזאגט פארן עולם אז מען דארף אנטלויפן, ווייל די שונאים זענען געקומען מלחמה האלטן און מען גייט אייננעמען די פלאץ. מען האט איינגעטיילט די קעמפערס אין טימס, איין טים האט זיך פארשטעלט ווי גוים און זיך געשווערצט, אנדערע זענען אנטלאפן דורך די וואלד... עס איז געווען אסאך פאן...
די קאלעוואר איז נישט געגאנגען איינס צוויי דריי, עס האט גענומען עטליכע יאר, בשעת מען האט ארומגעפירט דעם עולם אהער און אהין, איינרעדנדיג פאר יעדן אז מען איז אויף די וועג צו די עכטע "בבל". נאך א יאר און א האלב, האט מען אויסגעשריגן פארן גאנצן קעמפ, "קאלערוואר" - מען פארט צוריק אין קעמפ... ס'איז אלעס געווען א דזשאוק!
צוועלעף יאר האט גענומען די קעמפ, ביז די וואקאציע איז געקומען צו אן ענדע. מען האט געמאלדן דעם גאנצן עולם, אז מען פארט צוריק אהיים פון קעמפ. יעדער איינער צו זיין לאנד, זיין שטאט, צוריק צו די נארמאלע לעבן, נארמאלע קליידער, נארמאלע חדר און סקול. צוריק צו רעאליטי.
דאס אלעס האבן מיר ארומגערעדט שבת (מיינט נישט חס-ושלום, אז בלויז דאס האבן מיר געשמועסט שבת ביי די סעודה. מיר האבן אויך גערעדט ערנסטע דיבורים און הייליגע רייד. איך ברענג בלויז וואס עס איז אינטערעסאנט דא פארן עולם צו הערן...)
אנדערע האבן צוגעלייגט, אז די טעמע פונעם קעמפ אינעם פאריגן וואקאציע, איז געווען "
רימנוב", בשעת מען האט געמאכט אן עסק פון בגדי צניעות, אזוי ווי דער רבי ר' מענדעלע רימנובער, און מען האט געלייגט א דגש אויף התבטלות, אזוי ווי דער רבי ר' הערש, און יגיעה בתפילה ווי דער רבי ר' הערש משרת. אויך האט מען געגעבן רימנובער נעמען פאר מענטשן, ווי "
מנחם ציון" אדער "
רימנובער" און דאס גלייכן.
בקיצור, אנדערע קעמפס קענען זיך לערנען פון דארט, ווי אזוי צו פירן א קעמפ, און ווי געשמאקע אקטיוויטעטן מען קען מאכן פאר די קינדער. מענטשן ווייסן אפילו נישט אלעס. עס איז געווען געפלאנט דארט אייגענע געלט, ווי א "מנה, זוז" וכו', און זאגאר אן אייגענע באנק. עס איז נישט אויסגעפירט געווארן לידי מעשה.
