תינוק הבורח האט געשריבן: ↑מאנטאג סעפטעמבער 15, 2025 10:52 pm
דער נודע ביהודה איז געווען א גאליציאנער.
אמת, א יליד גאליציע. אבער ער האט געפירט א גאר אנדערע דרך. ער שרייבט קלאר אז ער האט געטוישט דרך מימי חורפו, ער זאגט עס קלאר בנוגע קבלה.
למען האמת, איך בין מסופק צו די גאליציאנע דרך איז געווען בעיקר ביי די חסידים אדער ביי די מתנגדים אויכעט. ר’ צבי הירש חריף און ר’ שלמה קלוגער זענען קלאר געווען גאר שארפע קנאים, ווייטער דער ישועות יעקב און שואל ומשיב ווייסעך נישט אויב זיי האבן געפירט אזא שארפע הנהגה, לא ידעתי.
עס איז קלאר, ברור כשמש אז דער רבי ר’ אלימלך שטעלט אראפ אינעם צעטיל קטן א שרעקעדיגע יסוד וואס מאנט א געוואלד: ’האדם לא נברא אלא לשבר את הטבע' רייסן שטיקער פון זיך!
דער דברי חיים פלעגט כסדר חזרן דאס זיין גרייט צו צושמעטערט ווערן פארן אויבערשטן, סקילה שריפה הרג וחנק וכו’
א טאג וואס מען ברעכט זיך נישט און מען רייסט נישט שטיקער פון זיך איז קיין טאג נישט.
דער שארפער מאור ושמש פון פרשת מטות איז דאך באקאנט
לכן מוטל על כל אחד ואחד מישראל להדריך בניו תיכף בקטנותם שעדיין אינם ניתנם בו יצר טוב והוא לפתח חטאת רובץ וכל עשיותיו הן מעשה יצר הרע לכן צריך להדריכם להשגיח עליהם שלא יהי' קשה עורף וכעסן רק שיהי' מתון וכשאין רוצה לאכול איזה דבר על האב לכופו שיאכל דווקא כדי להניעותו ממדותיו הגרוע הזאת ואם החריש לו האב פעם אחת ושתים אזי הוא מרגיל א"ע במדה זו ובכל יום מתגבר והולך בו ונשאר בו כל ימיו כעסן וגיאה.
חסידות גאליציע פארלאנגט אן עבודה פון רייסן שטיקער. ווי מען פלעגט זאגן אין טאהש אין די געזונטע יארן אז אדער ביסטו אן עובד אדער גייסטו אין משו’ הויז. עס איז גאר א הויעכע דרך בכלל נישט פשוט, דאס קען מען נאר טון אלץ שלב ב’ נאכן זיין א פולשטענדיגער איד.
היינט ווילן די צודרייטע פאדקעסטערס רי-עדזשיוקעיטן דעם עולם מיט די לאוו פון חסידות, שוטים שבעולם לא נגעתם ולא פגעתם! מען רעדט דא פון א דרך גבוה מעל גבוה וואס מאנט און פארלאנגט, מען דארף באמת זיין דערביי, מען דארף דאס קענען דערהייבן, עכ”פ דריי נישט א קאפ אז חסידות איז באיזה אופן שהוא א שארטקאט אין יהדות, פונקט פארקערט!
נאכדעם האסטו די פארצייטישע באלבאטישע אמאליגע בליק אויף יהדות, א מענטש באשטייט פון צוויי הפכיים, א גוף און א נשמה, איינס ציט דא און די צווייטע ציט דא, די תורה שטעלט אראפ די כללים וגדרים פאר יעדע פון די צוויי נפשות וואס א מענטש באזיצט. די עבודה איז עס ריכטיג ממזג צו זיין. די תורה איז די מידת התפארת וואס איז ממזג ביידע נפשות און איז קובע יעדעמס תחום, דאס איז די תכלית החיים. מסירת נפש איז א היכי תימצי אויב עס קומט אונטער, און מען דארף גרייט זיין דערויף. בכל נפשך ובכל מאודך, באמת זיין גרייט אלעס אויפצוגעבן אויב דארף מען, אבער די חיי יום יום איז באלאנסירן יעדע נפש על פי חוקי ותחומי התורה.
דא האסטו א חת”ס אויף פרשת בהעלותך
ותדבר מרים ואהרן במשה על אודות האשה אשר לקח וגו’ ויאמרו הרק אך במשה דיבר ה’ הלא גם בנו דיבר (במדבר יב א-ב)
ופרש”י אשר לקח ואח”כ פירש ממנה, עכ”ד. מה שהתרעמו מרים ואהרן על משה יש לבאר ע”פ מה שכתוב (תהילים קי”ב) זרח בחושך אור לישרים חנון ורחום וצדיק טוב איש חונן ומלוה יכלכל דבריו במשפט, הכונה, כי צדיק שאינו מכלכל דברי עצמו במשפט בדרך הממוצע, אלא פורש לעצמו לגמרי מן העולם, אותו צדיק אינו מזריח אור לישרים, כי ליהות פורשים מכל וכל זה אין למדין ממנו, כי אי אפשר להם כן, וממילא הולכים אחר תאוות ליבם הרע, אך הצדיק שמכלכל דבריו במשפט, אוכל הראוי ושותה הראוי, ונושא אישה ומגדל בניו, והכל בצדק משפט ומישרים בקדושה וטהרה, זה זורח אור לישרים, כי למדין ממנו, הלא פלוני אוכל ושותה ונושא אישה, והרי הוא חן וחנון חי וקים אהוב וחביב ונחמד, למה לנו לפרוץ גדר התורה על מגן, הלא נוכל לנחול ב’ עולמות.
וזה היה דברי מרים ואהרן על משה, כי אמורו מה שיראל מתרעמים איש לפתח אהלו (יא י) על פולמוס של עריות (פירש”י שם), זהו משום שאין להם ממי ללמוד, כי משה נשא אישה ופירשה ממנה, אבל אי לא היה פירש ממנה, היה לומדים ממנו ליהות נוהג כדרך כל הארץ, איש עם זיווגו הראוי, ולא יתן עיניו באחרת. וכו’ שאין לישראל ממי ללמוד דרך ממוצע, וזה גרם מה שבני ישראל התרעמו איש לפתח אהלו על העריות וכו’ עיי”ש המשך ביאור הפסוקים. (חת”ס נ”ב ד”ה ותדבר)
כאפסט די חילוק אין צוגאנג? עס זענען צוויי גאר אנדערע וועלטן. ביידע הייליג און טייער. אבער צוויי וועלטן.
ביי חסידים פארט מען בעיקר צו א מלאך אלוקים וואס האט אפגעשחטן דעם יצר הרע און מען שעפט חיות דערפון פארן יאר, דאס איז דער עיקר טייטש פון א רבי. לא כן הוא בעולמו של החת”ס כלל וכלל, א רבי טייטשט איינער וואס פירט זיך מיט ביידע פיס אויף דער ערד אזוי אז אפילו דער איש פשוט זאל זיך קענען לערנען און נאכמאכן א באלאנסירטע ערליכע דרך החיים.
נאכאמאל, עס זענען צוויי גאר אנדערע וועלטן. ביידע הייליג און טייער. אבער צוויי וועלטן.