בלייבן צוזאמען אדער זיך גט'ן

[דאס טוישן]

און א וועלט ווי עס איז אנגענומען אז אפי' ס'נישטא שלום בית זאל מען בלייבן צוזאמען צוליב די קונדער, דארף מען זיך פרעגן "איז עס טאקע בעסער פאר די קונדער?" איז בעסער פאר קונדער צו וואינען און א שטוב וואס מ'הרג'ט זיך ארום וכדו' אדער און א צוטיילטע ראיגע שטוב?

מיר רעדן דא אויסשליסלעך נאר אויף די חלק פון וואס איז בעסער פאר די קונדער. פארשטייט זיך אז די קונדער זענען נישט די איינציגסטע מכריע.

(קרעדיט: @מענדי קענדי, אייוועלט)

[פשוט און גראד]

געווענליך בלייבען, אין נישט אויפגעבען אויף די חלק השלום בית.

חוץ אויב די שטוב איז נישט פאנקשענעל - ווענט זיך שוין.

מ’קען נישט אוועק לויפען פון יסורים, איינער וואס ס’באשערט יסורים וועט ער עס באקומען איין וועג צו די אנדערע, סאו פארוואס זיין ביזי צו קלויבען וועלכע סארט פארמעט יסורים, ווען די בעסטע (שייך לנפשו) פארמעט איז שוין דא.

יא, חייך קודמיון [איז עס א לעבען פראגע] יא ס’דא אן אחריות פאר די קינדער (וואס ליכ’ דעיס איז דיין שאלה) אבער פאר זיי (אין פאר דיר) איז דעיס די בעסטע.

יא, מ’זאל נישט געפריווט ווערען. ישועות השם כהרף עין.

[אנדערער]

די שאלה איז צו מען קען עס אויסהאלטן

אויסהאלטן מיינט נישט אז מען פילט נישט אז מען ווערט משוגע נאר אז מען קען גאנץ לעבן אזוי

אויב לעבט מען אינאיינעם אבער מען איז אייביג אין א מלחמה איז בעסער זיך צו צוטיילן

[טשיינע קלאזעט]

מ’קען נישט אוועקלויפן פון יסורים, איינער וואס ס’באשערט יסורים וועט ער עס באקומען איין וועג צו די אנדערע, סאו פארוואס זיין ביזי צו קלויבן וועלכע סארט פארמעט יסורים, ווען די בעסטע (שייך לנפשו) פארמעט איז שוין דא.

שוין אסאך מאל געהערט די געדאנק, און הן אמת אז מיסודו איז עס ריכטיג, וואס איז באשערט פאר א מענטש וועט ער באקומען און קען נישט אנטלויפן דערפון, קען מען נישט נוצן די סברא אין פראקטיק ביי אזעלכע פעלער. אמאל איז פלעין באשערט פאר א מענטש זיך צוצוטיילן, און דעריבער שיקט השי"ת צו שטארקע שוועריגקייטן. איינמאל די טיילונג איז געשען איז שוין געשען דער רצון השם און דער מענטש ווערט פטור פון זיינע צרות. וויפיל יונגעלייט האבן זיך אפגעליטן פון די ערשטע ב"ב און חתונה געהאט א צווייטע מאל און געהאט א חיי נחת? וואס האט פאסירט מיט די 'באשערט' סברות?

מיר זענען נישט אין הימל. פונקט ווי א קראנקער גייט צום דאקטאר זיך היילן פון זיינע יסורים כאטש מען קען נישט אנטלויפן פון באשערטע יסורים, אזוי דארף א מענטש טון אין אלע אנדערע תחומים פון לעבן. פארשטייט זיך מיט א דעת תורה.

[לחידודא]

צ/ק
אזעלכע הייקעלע און יסודות'דיגע ענינים זאל מען זיך אדורכרעדן מיט א פראפעשענאל, און בשום אופן נישט מיט קיין אנינאמע ניקס אויף די אינטערנעט.

[פשוט און גראד]

צ/ק
אזעלכע הייקעלע און יסודות'דיגע ענינים זאל מען זיך אדורכרעדן מיט א פראפעשענאל, און בשום אופן נישט מיט קיין אנינאמע ניקס אויף די אינטערנעט.

1000%, אויכעט נישט פון חברים וכד’ - זיך אויף די בעסססססטע מענטש אפילו פאר טבין ותקילין, נעם די צייט אין יאג דיר נישט.

[הר ההר]

צ/ק
אזעלכע הייקעלע און יסודות'דיגע ענינים זאל מען זיך אדורכרעדן מיט א פראפעשענאל, און בשום אופן נישט מיט קיין אנינאמע ניקס אויף די אינטערנעט.

פארוואס טאר מען נישט שמועסן דערוועגן? וועם סאיז נוגע זאל פארשטייט זיך פרעגן א פראפעשינעל. אבער סתם שמועסן על דא ועל הא, איי דאנט סי עני טינג ראנג. איך גלייב נישט אז דער וואס האט געפאוסט די ערשטע האט געוואלט הערן א מיינונג פאר זיך פערזענליך. און אפילו אויב יא האט ער עס געטוהן פאר א סיבה און ער וויל יא דוקא הערן דעת הקהל.

נישט יעדע אשכול דארף מען קאמאנטירן מיט עסק יור לאקעל רעביי, אדער עסק עי פראפעשינעל.

[שאינו יודע לשאול]

צ/ק
אזעלכע הייקעלע און יסודות'דיגע ענינים זאל מען זיך אדורכרעדן מיט א פראפעשענאל, און בשום אופן נישט מיט קיין אנינאמע ניקס אויף די אינטערנעט.

פארוואס טאר מען נישט שמועסן דערוועגן? וועם סאיז נוגע זאל פארשטייט זיך פרעגן א פראפעשינעל. אבער סתם שמועסן על דא ועל הא, איי דאנט סי עני טינג ראנג. איך גלייב נישט אז דער וואס האט געפאוסט די ערשטע האט געוואלט הערן א מיינונג פאר זיך פערזענליך. און אפילו אויב יא האט ער עס געטוהן פאר א סיבה און ער וויל יא דוקא הערן דעת הקהל.

נישט יעדע אשכול דארף מען קאמאנטירן מיט עסק יור לאקעל רעביי, אדער עסק עי פראפעשינעל.

עגרי.

#דרעזנער אלערט

[הר ההר]

מ’קען נישט אוועקלויפן פון יסורים, איינער וואס ס’באשערט יסורים וועט ער עס באקומען איין וועג צו די אנדערע, סאו פארוואס זיין ביזי צו קלויבן וועלכע סארט פארמעט יסורים, ווען די בעסטע (שייך לנפשו) פארמעט איז שוין דא.

שוין אסאך מאל געהערט די געדאנק, און הן אמת אז מיסודו איז עס ריכטיג, וואס איז באשערט פאר א מענטש וועט ער באקומען און קען נישט אנטלויפן דערפון, קען מען נישט נוצן די סברא אין פראקטיק ביי אזעלכע פעלער. אמאל איז פלעין באשערט פאר א מענטש זיך צוצוטיילן, און דעריבער שיקט השי"ת צו שטארקע שוועריגקייטן. איינמאל די טיילונג איז געשען איז שוין געשען דער רצון השם און דער מענטש ווערט פטור פון זיינע צרות. וויפיל יונגעלייט האבן זיך אפגעליטן פון די ערשטע ב"ב און חתונה געהאט א צווייטע מאל און געהאט א חיי נחת? וואס האט פאסירט מיט די 'באשערט' סברות?

מיר זענען נישט אין הימל. פונקט ווי א קראנקער גייט צום דאקטאר זיך היילן פון זיינע יסורים כאטש מען קען נישט אנטלויפן פון באשערטע יסורים, אזוי דארף א מענטש טון אין אלע אנדערע תחומים פון לעבן. פארשטייט זיך מיט א דעת תורה.

הונדערט טויזענט פראצענט גערעכט. איך מיין אז תורהדיג איז נישטא אזא איידיע ווי בלייבען ליידען ווייל יסורים איז באשערט. אמת אז יסורים איז באשערט, אבער השתדלות וואס איז מותר ע''פ תורה מעג מען און דארף מען טון. און א גט איז א השתדלות וואס איז מותר על פי תורה.
אויב וועט מען הערן מעשיות אז צדיקים האבן נישט געוואלט טון עפעס זיך צו ארויסזען פון יסורים, דארף מען וויסען אז דאס זענען הויכע מדרגות און נישט פאר פשוטע מענטש. פונקט ווי גרויסע צדיקים ווי אליהו הנביא וואס האבן געקענט וואוינען אין מדבריות און די פייגלעך האבן אים געברענגט עסן. מען טאר נישט אויסמישען יאוש מיט בטחון.

[Azoi Tzi Zugen]

מ’קען נישט אוועקלויפן פון יסורים, איינער וואס ס’באשערט יסורים וועט ער עס באקומען איין וועג צו די אנדערע, סאו פארוואס זיין ביזי צו קלויבן וועלכע סארט פארמעט יסורים, ווען די בעסטע (שייך לנפשו) פארמעט איז שוין דא.

שוין אסאך מאל געהערט די געדאנק, און הן אמת אז מיסודו איז עס ריכטיג, וואס איז באשערט פאר א מענטש וועט ער באקומען און קען נישט אנטלויפן דערפון, קען מען נישט נוצן די סברא אין פראקטיק ביי אזעלכע פעלער. אמאל איז פלעין באשערט פאר א מענטש זיך צוצוטיילן, און דעריבער שיקט השי"ת צו שטארקע שוועריגקייטן. איינמאל די טיילונג איז געשען איז שוין געשען דער רצון השם און דער מענטש ווערט פטור פון זיינע צרות. וויפיל יונגעלייט האבן זיך אפגעליטן פון די ערשטע ב"ב און חתונה געהאט א צווייטע מאל און געהאט א חיי נחת? וואס האט פאסירט מיט די 'באשערט' סברות?

מיר זענען נישט אין הימל. פונקט ווי א קראנקער גייט צום דאקטאר זיך היילן פון זיינע יסורים כאטש מען קען נישט אנטלויפן פון באשערטע יסורים, אזוי דארף א מענטש טון אין אלע אנדערע תחומים פון לעבן. פארשטייט זיך מיט א דעת תורה.

זייער ריכטיג געפרעגט. דערפאר דארף מען האבן אן ערליכער איד וועמען צו פרעגן אזא שאלה. דאס איז בכלל נישט קיין דבר פשוט פון קיין שום זייט נישט. עס איז ממש נישט אוועקצומאכן די חלק היסורים, אבער עס איז אויך נישט אוועקצומאכן די מציאות אז די צווייטע איז נישט אלעמאל בעסער.... און ווער רעדט נאך ווען ס'איז שוין דא קינדער וואס קענען ווערן זייער שווער אפעקטירט פון האבן צוויי פאר עלטערן און שטוף עלטערן. הקיצור דער אויבערשטער זאל אלעמען אפהיטן, אבער אלע צדדים זענען ריכטיג, און נישט יעדער קען אויף דעם ענטפערן.

[אנדערער]

איך מיין אז תורהדיג איז נישטא אזא איידיע ווי בלייבען ליידען ווייל יסורים איז באשערט

די נקודה אז יסורים איז באשערט ווערט צופיל אביוזט אזויווי יעדע גוטע זאך

די (ריכטיגע) נקודה איז אז ווען דו מאכסט דיך באקוועם אויף א צווייטענ'ס חשבון

די מעשה מיט די הייליגע ברידער אז מען הייסט פון הימל טאנצן איז אויך געווען אז ער האט זיך געטוישט מיט זיין ברודער

די נקודות וואס מען קען ארויסנעמען דערפון זענען פילפאכיג. איך געדענק 3. מאך דיר נישט באקוועם מיט מאכן א צווייטן אומבאקוועם. דער באשעפער ווייסט וויפיל דו קענסט פארנעמען. דריטע האב איך כנהוג פארגעסן. צווייע ביינאכט מעג מען

ווען א איד איז באשערט יסורים דארף ער טון נארמאלע השתדלות פטור צו ווערן פון יסורים

אבער אויב טוט ער וויי איינעם דארף ער מאכן א חשבון צו ער מעג גיין אויף דעם מהלך