אלעס ארום ברסלב

[שמשון הגיבור]

יו"ט חעשין רעדט גוט!!! ער איז זייער טיף און קלוג!!
איינער האט א בילד פון עים?

[טיר]

ר' יוט חשין

----------------2.jpg (50.87 KiB) געזען געווארן 1246 מאל

[כולל אינגערמאן]

איך האב נישט א גוטע פעדער און צופיל צייט אבער איך וויל דא אויסקלארן איין זאך וואס איך זעה מאנכע האבן א טעות,
איך ווייס נישט אויב איך גיי האבן צייט צו פירן דיסקאסיעס, אלענפאלס איז עז א זאך וואז אויב מען וויל קען מען מקבל זיין און אויב נישט איז אויך גוט.
מסורה אין ברסלב מיינט נישט מעשיות אדער מנהגים, פונקט ווי יעדע דרך און בכלל אידישקייט איז נישט מעגליך צו ארויסהאבן אן שימוש, קען מען נישט באמת זיין א ברסלב’ע חסיד אן שימוש, מען קען זיין א ערליכע איד, און אפילו טאקע דורך די הייליגע ספרים פון מוהר”ן ומהורנ”ת, אבער פונקט ווי א ספרדישע איד קען דורך לערנען אלע ספרים פון די סאטמארע רב און אפילו אויסהערן די טעיפס גייט ער אבער נישט האבן די פשוט’ע צוגאנג צו יעדע זאך וואס א סאטמארע תלמיד האט פון זיך דרייען ביים רבי’ן אדער תלמידיו, ער גייט גוט קענען זיין שיטה איבער ציונות וכו’ אבער וויסן ביי יעדע זאך וויאזוי זיך צו פירן איז נאר מיט שימוש, מען קען קענען יעדע חבד’סקע מאמר וואס איז געזאגט געווארן די לעצטע צווי הונדערט יאר און חוקר זיין אלע מעשיות אין ביכלעך אבער די אמת’ע סגנון וועטו מקבל זיין פון פארברענגען מיט חבד’סקע חסידים, (איך כאפ אן די צווי ווייל דארטן איז אויך די תורה שטארק אפגעשריבן) דאס איז אויך לגבי הלכה און אין אלוועלטליכע זאכן.

דאס וואס מען שרייבט אז ר’ נתן האט געהאט אסאך תלמידים און סאיז טאקע נשתלשל געווארן אין פארשידענע חבורות וכדו’ דורכאויס די יארן, האבן אלע אבער משמש געווען ביי עלטערע און סאיז קיינעם נישט איינגעפאלן צו זאגן אז מען קען זיין א חסיד נאר פון די ספרים, הגם א אמת’ע ערליכע איד קען מען זיין און סאיז טאקע אייביג געווען אזעלכע און עס מאכט נישט קיינעם א קלענערע ערליכע איד,
צווישן ר’ שמשון ברסקי ראבר”ן און ר’ אברהם שטערנהארץ איז געווען מינדסוויכטיגע חליקי דעות אין הנהגות און דרכים אין עבודת השם, אבער די צוגאנג צו די נשמה פון ברסלב, וויאזוי מען גיבט איבער דורך תלמידים און די רבי בלייבט די רבי ועוד, איז נישט געווען קיין שום חילוק, די אלע האבן זיך געדרייט אין איין שול און צוזאמען פארברענגט טראץ אלע חליקי דעות, סיי אין אומאן און סיי אין ירושלים, און עס הערשט א אחדות צווישן זיי עד היום הזה.
משא”כ היינט איז דא אסאך ערליכע אידן וואס זענען מקבל פון ברסלב און געוויסע קומען אפילו קיין אומאן אדער רופן זיך ברסלב, און איך האלט מיך נישט חשוב’ער פון זיי, און זיי זענען מקרב טויזענטע אידן צום אייבערשטן, אבער דאס איז נישט ממעט די פאקט אז נאר שימוש איז דאס וואס קען איינעם מאכן זיך פארופן אלץ א ממשיך דרך פון ברסלב,

נישט ריכטיג, עס איז געוועזן גרויסע חילוקי דעות צווישן די צוויי און נאך בנוגע הנהגות חיצוניות ווי פארברענגנס וכו', און אויב ווייסטו נישט דערפון, קענסטו פרובירן עס צו נאכגיין. אוודאי פרובירן די וואס ווילן ארויפצווינגען ר לוי יצחק'ס א.ג. מסורה אויף גאנץ ברסלב צו פארקויפן פאר'ן ציבור אז עס איז געווען מינדערוויכטיגע חילוקי דעות.

אבער דאס וואס דו פארציילסט אז זיי זענען געווען אין בית המדרש, איז גערעכט. און דאס איז טאקע מיין טענה, די אלע זאכן האבן גארנישט מיט די רמזי ידים, און האבן גארנישט מיט די נשמה פון ברסלב. אוודאי דארף מען מקבל זיין 'תורה' און 'עבודת השם' פון עלטערע און אוודאי אויך פון אינגערע צוגלייך. מען דארף פארברענגן מיט אנשי שלומינו מיט אהבה ואחוה, און מקבל זיין נקודות חבר. אבער די אלע הנהגות וואס ווייל ראבר"נ האט אזוי געטון, און זיינע תלמידים האבן אים נאכגעטון, דאס האט לאו דוקא מיט די נשמה פון ברסלב, און יעדער איד קען באשר הוא שם טוען וואס ער האלט אז עס ריכטיג, אפילו ר' לוי יצחק וכדו' האבן געטון אדער איינגעפירט אין שול אנדערש.

איך דארף דא נישט מאריך זיין וויפיל מחלוקת בין אנ"ש דאס האט שוין געברענגט, צי איז דאס זינגען א חב"ד ניגון ביים דאווענען ר"ה וכו' וכדו'. צי איז דאס דאווענען אויף אן אנדערע אופן ווי אין שול מיט אלע ירושלימ'ער מנהגים וואס האט זיך פארשרייטערט צווישן אנ"ש, אז אויב זינגט מען נישט דעם רבינ'ס חופה ניגון ביי יחדשהו, שפירט מען זיך ווי א האלבער סקוויראר, בו בזמן וואס אין אוקריינא האט מען קיינמאל נישט געזונגען ביי יחדשהו.

און פארגעס נישט, אז די אלע וואס דו האלטסט אז זיי זענען נישט מיט די מסורה, האלטן דוקא יא אז זיי האבן אלעס מקבל געווען פון ר' לוי יצחק אליין, און טאקע זיי האבן מקבל געווען פון אים די ריכטיגע מסורה מיט די ריכטיגע שימוש. אלא מאי?

די אלע זאכן צייגן אז דאס איינרעדעניש אז ברסלב איז 'נאר' ווער עס האט גענומען שימוש ביי ר' לוי יצחק, אדער גאר היינט ביי ר' אליעזר (פיל אריין די בלענקס) דער איז די 'ריכטיגע' ברסלב.
איך זאג אויף דעם: טעות!!!
שימוש נעמט מען פון לערנען אסאך אסאך ליקוטי הלכות, עלים לתרופה און ימי מהרנ"ת, און דארט ווער עס איז זוכה געפינט די רמזי ידים וואס דער הייליגער רבי נתן דער תלמיד הגדול איז מרמז און נאך ווי. און אוודאי איז מען מקיים צו רעדן מיט א חבר אין עבודת השם, און אוודאי איז עס נישט ממעט פון צו מקבל זיין גוטע דיבורים פון עלטערע אנ"ש, אבער דאס האט שוין נישט מיט 'שימוש' אדער 'רמזים' וואס מ'קען נישט מקבל זיין אנדערש.

עיין ליקוטי מוהר "ן תורה ז חלק ב על ידי הרמזים שהרב האמת מרמז לתלמידיו בידיו כי כשהרב לומד עם תלמידיו "ויש דברים שאי אפשר להסביר כי אם על ידי הרמזים" עיין שם

איך קען די תורה ב"ה, און אין די תורה איז דאס פון אינגערע צו עלטערע צוגלייך, נישט משנה די גיל.
דער רבי זאגט דארט אז יעדער וואס רעדט מיט א צווייטן אין עבודת השם, ווערט יענער א בחי' פון א תלמיד. און די חלק פון די רמזים איז לכאורה נאר אויפ'ן רבי'ן און רבי נתן אליינס, און די רמזים ווער עס איז זוכה זעט עס אין די ספרים אליינס.

דאס איבעריגע האב איך שוין געשריבן צו 'בן שמחה'

[טיר]

איך האב נישט א גוטע פעדער און צופיל צייט אבער איך וויל דא אויסקלארן איין זאך וואס איך זעה מאנכע האבן א טעות,
איך ווייס נישט אויב איך גיי האבן צייט צו פירן דיסקאסיעס, אלענפאלס איז עז א זאך וואז אויב מען וויל קען מען מקבל זיין און אויב נישט איז אויך גוט.
מסורה אין ברסלב מיינט נישט מעשיות אדער מנהגים, פונקט ווי יעדע דרך און בכלל אידישקייט איז נישט מעגליך צו ארויסהאבן אן שימוש, קען מען נישט באמת זיין א ברסלב’ע חסיד אן שימוש, מען קען זיין א ערליכע איד, און אפילו טאקע דורך די הייליגע ספרים פון מוהר”ן ומהורנ”ת, אבער פונקט ווי א ספרדישע איד קען דורך לערנען אלע ספרים פון די סאטמארע רב און אפילו אויסהערן די טעיפס גייט ער אבער נישט האבן די פשוט’ע צוגאנג צו יעדע זאך וואס א סאטמארע תלמיד האט פון זיך דרייען ביים רבי’ן אדער תלמידיו, ער גייט גוט קענען זיין שיטה איבער ציונות וכו’ אבער וויסן ביי יעדע זאך וויאזוי זיך צו פירן איז נאר מיט שימוש, מען קען קענען יעדע חבד’סקע מאמר וואס איז געזאגט געווארן די לעצטע צווי הונדערט יאר און חוקר זיין אלע מעשיות אין ביכלעך אבער די אמת’ע סגנון וועטו מקבל זיין פון פארברענגען מיט חבד’סקע חסידים, (איך כאפ אן די צווי ווייל דארטן איז אויך די תורה שטארק אפגעשריבן) דאס איז אויך לגבי הלכה און אין אלוועלטליכע זאכן.

דאס וואס מען שרייבט אז ר’ נתן האט געהאט אסאך תלמידים און סאיז טאקע נשתלשל געווארן אין פארשידענע חבורות וכדו’ דורכאויס די יארן, האבן אלע אבער משמש געווען ביי עלטערע און סאיז קיינעם נישט איינגעפאלן צו זאגן אז מען קען זיין א חסיד נאר פון די ספרים, הגם א אמת’ע ערליכע איד קען מען זיין און סאיז טאקע אייביג געווען אזעלכע און עס מאכט נישט קיינעם א קלענערע ערליכע איד,
צווישן ר’ שמשון ברסקי ראבר”ן און ר’ אברהם שטערנהארץ איז געווען מינדסוויכטיגע חליקי דעות אין הנהגות און דרכים אין עבודת השם, אבער די צוגאנג צו די נשמה פון ברסלב, וויאזוי מען גיבט איבער דורך תלמידים און די רבי בלייבט די רבי ועוד, איז נישט געווען קיין שום חילוק, די אלע האבן זיך געדרייט אין איין שול און צוזאמען פארברענגט טראץ אלע חליקי דעות, סיי אין אומאן און סיי אין ירושלים, און עס הערשט א אחדות צווישן זיי עד היום הזה.
משא”כ היינט איז דא אסאך ערליכע אידן וואס זענען מקבל פון ברסלב און געוויסע קומען אפילו קיין אומאן אדער רופן זיך ברסלב, און איך האלט מיך נישט חשוב’ער פון זיי, און זיי זענען מקרב טויזענטע אידן צום אייבערשטן, אבער דאס איז נישט ממעט די פאקט אז נאר שימוש איז דאס וואס קען איינעם מאכן זיך פארופן אלץ א ממשיך דרך פון ברסלב,

נישט ריכטיג, עס איז געוועזן גרויסע חילוקי דעות צווישן די צוויי און נאך בנוגע הנהגות חיצוניות ווי פארברענגנס וכו', און אויב ווייסטו נישט דערפון, קענסטו פרובירן עס צו נאכגיין. אוודאי פרובירן די וואס ווילן ארויפצווינגען ר לוי יצחק'ס א.ג. מסורה אויף גאנץ ברסלב צו פארקויפן פאר'ן ציבור אז עס איז געווען מינדערוויכטיגע חילוקי דעות.

אבער דאס וואס דו פארציילסט אז זיי זענען געווען אין בית המדרש, איז גערעכט. און דאס איז טאקע מיין טענה, די אלע זאכן האבן גארנישט מיט די רמזי ידים, און האבן גארנישט מיט די נשמה פון ברסלב. אוודאי דארף מען מקבל זיין 'תורה' און 'עבודת השם' פון עלטערע און אוודאי אויך פון אינגערע צוגלייך. מען דארף פארברענגן מיט אנשי שלומינו מיט אהבה ואחוה, און מקבל זיין נקודות חבר. אבער די אלע הנהגות וואס ווייל ראבר"נ האט אזוי געטון, און זיינע תלמידים האבן אים נאכגעטון, דאס האט לאו דוקא מיט די נשמה פון ברסלב, און יעדער איד קען באשר הוא שם טוען וואס ער האלט אז עס ריכטיג, אפילו ר' לוי יצחק וכדו' האבן געטון אדער איינגעפירט אין שול אנדערש.

איך דארף דא נישט מאריך זיין וויפיל מחלוקת בין אנ"ש דאס האט שוין געברענגט, צי איז דאס זינגען א חב"ד ניגון ביים דאווענען ר"ה וכו' וכדו'. צי איז דאס דאווענען אויף אן אנדערע אופן ווי אין שול מיט אלע ירושלימ'ער מנהגים וואס האט זיך פארשרייטערט צווישן אנ"ש, אז אויב זינגט מען נישט דעם רבינ'ס חופה ניגון ביי יחדשהו, שפירט מען זיך ווי א האלבער סקוויראר, בו בזמן וואס אין אוקריינא האט מען קיינמאל נישט געזונגען ביי יחדשהו.

און פארגעס נישט, אז די אלע וואס דו האלטסט אז זיי זענען נישט מיט די מסורה, האלטן דוקא יא אז זיי האבן אלעס מקבל געווען פון ר' לוי יצחק אליין, און טאקע זיי האבן מקבל געווען פון אים די ריכטיגע מסורה מיט די ריכטיגע שימוש. אלא מאי?

די אלע זאכן צייגן אז דאס איינרעדעניש אז ברסלב איז 'נאר' ווער עס האט גענומען שימוש ביי ר' לוי יצחק, אדער גאר היינט ביי ר' אליעזר (פיל אריין די בלענקס) דער איז די 'ריכטיגע' ברסלב.
איך זאג אויף דעם: טעות!!!
שימוש נעמט מען פון לערנען אסאך אסאך ליקוטי הלכות, עלים לתרופה און ימי מהרנ"ת, און דארט ווער עס איז זוכה געפינט די רמזי ידים וואס דער הייליגער רבי נתן דער תלמיד הגדול איז מרמז און נאך ווי. און אוודאי איז מען מקיים צו רעדן מיט א חבר אין עבודת השם, און אוודאי איז עס נישט ממעט פון צו מקבל זיין גוטע דיבורים פון עלטערע אנ"ש, אבער דאס האט שוין נישט מיט 'שימוש' אדער 'רמזים' וואס מ'קען נישט מקבל זיין אנדערש.

עיין ליקוטי מוהר "ן תורה ז חלק ב על ידי הרמזים שהרב האמת מרמז לתלמידיו בידיו כי כשהרב לומד עם תלמידיו "ויש דברים שאי אפשר להסביר כי אם על ידי הרמזים" עיין שם

איך קען די תורה ב"ה, און אין די תורה איז דאס פון אינגערע צו עלטערע צוגלייך, נישט משנה די גיל.
דער רבי זאגט דארט אז יעדער וואס רעדט מיט א צווייטן אין עבודת השם, ווערט יענער א בחי' פון א תלמיד. און די חלק פון די רמזים איז לכאורה נאר אויפ'ן רבי'ן און רבי נתן אליינס, און די רמזים ווער עס איז זוכה זעט עס אין די ספרים אליינס.

דאס איבעריגע האב איך שוין געשריבן צו 'בן שמחה'

איך בין נישט דא אויף וויכוחים לא זה דרכי בפרט וואס אין דיינע ווערטער ליגט אסאך אמת לדעתי בפרט פון לערנען אסאך די ספרים וואס איז פון די עיקרים הגם איך בין מחולק מיט דיר בהחלט איבער די ענין פון מסורה אבער מיר שטערט נישט א צווייטע דעה אבער דאס וואס דו ענטפערסט מיר וועגן די תורה וועגן די רמזים ביד החכמה איך מיין די האסט מיר נישט פארשטאנען איך האב זיך סתם באצויגן אויף דאס וואס דו האסט געשריבן אז אויב ס'פעלט אין הסברה פעלט אין הבנה האב איך דיר צוגעצייכענט אז אין ליקוטי מוהר "ן שטייט אנדערש אז דא זאכן וואס מ'קען נישט מסביר זיין נאר מיט רמזים ודוק. אונז בלייבן חברים. אהבה שבאנשי

[נישט קיין בהלה]

קדימה.pdf

(7.91 MiB) דאונלאודעד 88 מאל

[נישט קיין בהלה]

אן אלטע קונטרס, נישט פון יעצט נאר אן אלטע, פון הרה"ג ר' נחום אבראהם שליט"א דומ"ץ במאנסי ווי ער נעמט צוזאם אלע נקודות ארום ספרי ברסלב.

[ברסלב פלוס]

viewtopic.php?p=102128#p102128

[ברסלב פלוס]

ס'דא אסאך ברסלבר דא?
דארף אפפרישן דעם נושא

[פשוט און גראד]

ס'דא אסאך ברסלבר דא?
דארף אפפרישן דעם נושא

כל זמן ס’איז א התחזקות, אדער א השקפה אינטערסאנטע נושא, גלייב איך ס’וועט זיין דערפרישענד, אפי’ קיינער איז נישט ברסלב. דעת היחיד#

[ברסלב פלוס]

די ישיבה "לעבדו" בראשות ר' שמעון אליהו בריון (אדים פון פריערדיקע ווויטעפסקע רבי') גייט אריבער פון בית שמש צו חצור ע"י ציונו הק' פון חוני המעגל לקראת דעם קומעדיקע זמן אלול הבעל"ט

[מסתמא]

מיינע זיידעס האבן נישט געוויסט צו זאגן פון ברסלב אבער ווען מניתי ספר'ט און מ'נחזה'ט כאפט א ציטער. כהאב קיין מיינונג, בס"ה א שטארקע שרעק.

עלים לתרופה ש"נ (אגרות רבי נתן, תלמיד ר'נחמן):
אַךְ בְּיוֹתֵר וְיוֹתֵר הִזְהִיר אֲדוֹנֵנוּ מוֹרֵנוּ וְרַבֵּנוּ זִכְרוֹנוֹ לִבְרָכָה עַל זֶה כִּי כָּל עִנְיָנוֹ הוּא בְּחִינַת הִתְחַדְּשׁוּת נִפְלָא וְנוֹרָא מְאֹד מְאֹד שֶׁיָּכוֹל לְהָרִים וּלְחַדֵּשׁ הַנְּפָשׁוֹת שֶׁיָּרְדוּ וְנָפְלוּ מֵאֲלָפִים שָׁנָה וְכַמָּה גִּלְגּוּלִים עָבְרוּ עֲלֵיהֶם וְכוּ'. וַאֲנִי יוֹדֵעַ וּמַאֲמִין בֶּאֱמֶת שֶׁאֲדוֹנֵנוּ מוֹרֵנוּ וְרַבֵּנוּ יוֹדֵעַ הֵיטֵב בִּכְלָלִיּוּת וּבִפְרָטִיּוּת כָּל מַה שֶּׁנַּעֲשֶׂה עִם כָּל הַנְּפָשׁוֹת בְּכָל דּוֹר וָדוֹר מִיּוֹם בְּרֹא אֱלקים אָדָם עַל הָאָרֶץ עַד הֵנָּה וְעַד הַסּוֹף הָאַחֲרוֹן. וְיוֹדֵעַ כָּל הַתִּקּוּנִים שֶׁל כָּל אֶחָד וְאֶחָד. וְכָל הַיְדִיעוֹת הַלָּלוּ הֵם אֶצְלוֹ דָּבָר קָטָן. כִּי הִשִּׂיג הַשָּׂגוֹת אֱלקוּת שֶׁאִי אֶפְשָׁר לִתְפֹּס בַּמַּחֲשָׁבָה כְּלָל כְּמוֹ שֶׁכָּתוּב לֵית מַחֲשָׁבָה תְּפִיסָא בְּךָ כְּלָל.

אגרת נ"ט:
וְחַיּוּתָם בְּנֵס עַל יְדֵי חַיּוּת הַנִּמְשָׁךְ בִּדְרָכִים נִפְלָאִים מִבְּרִית מֶלַח עוֹלָם אֲשֶׁר אִלְמָלֵא מִלְחָא לָא הֲוֵי יָכֵל עָלְמָא לִסְבֹּל, וּצְרִיכִין לִזְכֹּר זֹאת הֵיטֵב, כִּי כָּל מַה שֶׁזּוֹכְרִים זֹאת יוֹתֵר שֶׁעִקַּר הַחַיּוּת מֵהַצַּדִּיק יְסוֹד עוֹלָם הַמַּמְתִּיק בְּכָל עֵת מְרִירוּתָא דְּעָלְמָא, עַל יְדֵי זֶה מַמְשִׁיכִין עַל עַצְמוֹ חַיּוּת דִּקְדֻשָּׁה בְּיוֹתֵר, וּמַמְתִּיקִים מֵעַצְמוֹ הַמְּרִירוּת בְּהַמְתָּקוֹת יְתֵרוֹת כִּי בְּוַדַּאי כָּל אֶחָד כְּפִי קֵרוּבוֹ לְהַצַּדִּיק וּכְפִי אֱמוּנָתוֹ בּוֹ כְּמוֹ כֵן נִמְתָּק מְרִירוּתוֹ יוֹתֵר, וּבָזֶה אָנוּ צְרִיכִים לְשַׂמֵּחַ נַפְשֵׁנוּ בְּכָל עֵת, וּלְהַשְׁלִיךְ יְהָבֵנוּ עָלָיו יִתְבָּרַךְ, וְלִבְטֹחַ בּוֹ יִתְבָּרַךְ,

ליקוטי הלכות חושן משפט העושה שליח לגבות חובו ג ב:
וְהִנֵּה הַמַּלְוֶה שֶׁגּוֹמֵל חֶסֶד עִם הַלּוֹוֶה וּמַלְוֶה לוֹ מְעוֹתָיו. הוּא בִּבְחִינַת הַצַּדִּיק הַמַּשְׁלִים הַחִסָּרוֹן, כִּי הַהַלְוָאָה שֶׁהֻכְרַח הַלּוֹוֶה לִלְווֹת מֵחֲבֵרוֹ זֶהוּ מֵחֲמַת הַחֶסְרוֹנוֹת שֶׁחָסֵר לוֹ מָמוֹנוֹ וּפַרְנָסָתוֹ. וְהַמַּלְוֶה שֶׁמְּרַחֵם עָלָיו וּמַלְוֶה לוֹ וְגוֹמֵל עִמּוֹ חֶסֶד וּמַשְׁלִים לְהַלּוֹוֶה חֶסְרוֹנוֹ הוּא בִּבְחִינַת הַצַּדִּיק שֶׁהוּא בְּחִינַת רַב חֶסֶד, שֶׁהוּא בְּחִינַת צַדִּיק חוֹנֵן וְנוֹתֵן, שֶׁהוּא מַשְׁלִים כָּל הַחֶסְרוֹנוֹת כַּנַּ"ל, אֲבָל הַלּוֹוֶה צָרִיךְ לִזָּהֵר לְשַׁלֵּם בִּזְמַנּוֹ לְהַמַּלְוֶה וְצָרִיךְ לִרְאוֹת שֶׁיְּשַׁלֵּם לוֹ בְּעַצְמוֹ מִיָּדוֹ לְיָדוֹ וְלֹא יִשְׁלַח עַל יְדֵי שָׁלִיחַ שֶׁאָז יֵשׁ אַחֲרָיוּת הַדֶּרֶךְ וְהָאַחֲרָיוּת עַל הַלּוֹוֶה, כַּמְבֹאָר הַדִּינִים בַּשֻּׁלְחָן עָרוּךְ שָׁם. הַיְנוּ, כִּי בְּוַדַּאי הַצַּדִּיק שֶׁדָּבוּק בְּהַתּוֹרָה וְהוּא מַמְשִׁיךְ הָרוּחַ חַיִּים לְכָל בָּשָֹר לְהַשְׁלִים כָּל הַחֶסְרוֹנוֹת שֶׁלָּהֶם. עִקַּר כַּוָּנָתוֹ הוּא בִּשְׁבִיל כְּבוֹד ה' יִתְבָּרַךְ, דְּהַיְנוּ שֶׁהוּא מַמְשִׁיךְ לָהֶם רוּחַ חַיִּים וּמַשְׁלִים הַחֶסְרוֹנוֹת שֶׁלָּהֶם כְּדֵי שֶׁהֵם יַעַבְדוּ אֶת ה' יִתְבָּרַךְ בְּהַחִיּוּת שֶׁמַּמְשִׁיךְ לָהֶם וּבְכָל מַה שֶּׁמַּשְׁפִּיעַ לָהֶם וּמַשְׁלִים לָהֶם, כִּי רַק זֶה עִקַּר הַתַּכְלִית שֶׁבִּשְׁבִיל זֶה בָּרָא ה' יִתְבָּרַךְ אֶת הָעוֹלָם וּבִשְׁבִיל זֶה הוּא יִתְבָּרַךְ מְקַיֵּם וּמְחַיֶּה אֶת הָעוֹלָם עַל יְדֵי הַצַּדִּיקִים שֶׁעַל יָדָם מַמְשִׁיךְ הָרוּחַ חַיִּים לַכֹּל. וְהַכֹּל בִּשְׁבִיל זֶה כְּדֵי שֶׁהֵם יַחְזְרוּ וְיַעַבְדוּ אֶת ה' בַּחִיּוּת הַזֶּה שֶׁמַּמְשִׁיךְ לָהֶם הַצַּדִּיק בְּכָל עֵת וָרֶגַע. וּכְמוֹ שֶׁכָּתוּב, "כֹּל פָּעַל ה' לְמַעֲנֵהוּ". וְעַל כֵּן הָעִקָּר לִהְיוֹת מְקֹרָב לְהַצַּדִּיק וְדָבוּק בּוֹ בֶּאֱמֶת בְּכָל עֵת וָרֶגַע וּבְכָל נְשִׁימָה וּנְשִׁימָה שֶׁהוּא נוֹשֵׁם וּמַמְשִׁיךְ הָרוּחַ חַיִּים יִזְכֹּר תֵּכֶף שֶׁהַנְּשִׁימָה הַזֹּאת שֶׁהִיא הַחִיּוּת שֶׁלּוֹ נִמְשָׁךְ מֵהַצַּדִּיק הָאֱמֶת שֶׁדָּבוּק בְּהַתּוֹרָה וּבַה' יִתְבָּרַךְ וְיִזָּהֵר לְהִתְקָרֵב לַה' יִתְבָּרַךְ וּלְהַתּוֹרָה וּלְהַצַּדִּיק בְּכָל נְשִׁימָה וּנְשִׁימָה, וְלַעֲבֹד אֶת ה' יִתְבָּרַךְ בְּכָל נְשִׁימָה וּנְשִׁימָה וּכְמוֹ שֶׁאָמְרוּ רַבּוֹתֵינוּ זִכְרוֹנָם לִבְרָכָה, "כֹּל הַנְּשָׁמָה תְּהַלֵּל יָ-הּ" - עַל כָּל נְשִׁימָה וּנְשִׁימָה תְּהַלֵּל יָ-הּ. וְזֶה בְּחִינַת הֶבֶל נָחֵית הֶבֶל סָלִיק (תִּקּוּנֵי זֹהַר תִּקּוּן סט צו), כִּי הָאָדָם בִּנְשִׁימָתוֹ שֶׁהוּא חִיּוּתוֹ הוּא מַכְנִיס רוּחַ וּמוֹצִיא רוּחַ כַּיָּדוּעַ, הַיְנוּ שֶׁצָּרִיךְ שֶׁיֵּדַע וְיִזְכֹּר בְּכָל עֵת שֶׁבְּכָל נְשִׁימָה וּנְשִׁימָה הוּא מַמְשִׁיךְ וּמַכְנִיס רוּחַ חַיִּים מֵהַצַּדִּיק הָאֱמֶת. וְתֵכֶף וּמִיָּד צָרִיךְ לַחֲזֹר וּלְהַעֲלוֹת וּלְהוֹצִיא הָרוּחַ חַיִּים בְּאֵיזֶה דָּבָר שֶׁבִּקְדֻשָּׁה בְּתוֹרָה אוֹ תְּפִלָּה אוֹ כִּסּוּפִין וְהִשְׁתּוֹקְקוּת וּרְצוֹנוֹת טוֹבִים לַה' יִתְבָּרַךְ וְכַיּוֹצֵא בִּבְחִינַת כֹּל הַנְּשָׁמָה תְּהַלֵּל יָ-הּ - עַל כָּל נְשִׁימָה וְכוּ' כַּנַּ"ל. נִמְצָא, שֶׁהַצַּדִּיק הוּא בִּבְחִינַת מַלְוֶה, כִּי הָרוּחַ חַיִּים שֶׁמַּמְשִׁיךְ הוּא בִּבְחִינַת הַלְוָאָה שֶׁהוּא מַלְוֶה לְהָאָדָם הָרוּחַ חַיִּים כְּדֵי שֶׁאַחַר כָּךְ יְסַלֵּק וִישַׁלֵּם חוֹבָתוֹ לְהוֹדוֹת וּלְהַלֵּל לַה' יִתְבָּרַךְ עַל כָּל נְשִׁימָה וּנְשִׁימָה שֶׁכֵֵּן 'חוֹבַת' כָּל הַיְצוּרִים לְהוֹדוֹת וּלְהַלֵּל וְכוּ' וְכַנַּ"ל. וּמִי שֶׁהוּא דָּבוּק בְּהַצַּדִּיק בֶּאֱמֶת בַּבְּחִינָה הַנַּ"ל, הוּא מְסַלֵּק חוֹבָתוֹ מִיָּד, לְיַד הַצַּדִּיק בְּעַצְמוֹ, כִּי הוּא דָּבוּק בְּהַצַּדִּיק בֶּאֱמֶת וּמַמְשִׁיךְ הָרוּחַ חַיִּים מֵהַצַּדִּיק בְּעַצְמוֹ וְכֵן מַחֲזִיר הַחִיּוּת וּמַעֲלֵהוּ לְהַצַּדִּיק בְּעַצְמוֹ, כִּי הוּא דָּבוּק בְּהַצַּדִּיק וְכָל כַּוָּנַת עֲבוֹדָתוֹ וּתְפִלָּתוֹ הוּא שֶׁתַּגִּיעַ הָעֲבוֹדָה וְהַתְּפִלָּה לְהַצַּדִּיק הָאֱמֶת וְהוּא יַעֲלֶה אוֹתָהּ לְמָקוֹם הַצָּרִיךְ. וְכַמְבֹאָר כַּמָּה פְּעָמִים שֶׁעִקַּר הַתְּפִלָּה וְהָעֲבוֹדָה צָרִיךְ לִהְיוֹת בְּהִתְקַשְּׁרוּת לְצַדִּיקִים אֲמִתִּיִּים, אֲבָל מִי שֶׁאֵינוֹ דָּבוּק וּמְקֹרָב לְהַצַּדִּיק הָאֱמֶת אֲזַי אַף עַל פִּי שֶׁאֵינוֹ חוֹלֵק עָלָיו אֲזַי אֵינוֹ מַחֲזִיר הָרוּחַ חַיִּים תֵּכֶף לְהַצַּדִּיק בְּעַצְמוֹ רַק עַל יְדֵי בְּחִינַת שָׁלִיחַ.

כאמור זה מעט מזעיר וכל ספרי ברסלב מלאים בזה בכל מקום.

בעניין וידוי לפני הצדיק (אגב, הוידוי לבן אדם הוא דבר מרכזי מאד להבדיל בנצרות) למשל ליקוטי תפילות תפילה ד':
וְעַל כָּל אֵלֶּה תְּזַכֵּנוּ בְּרַחֲמֶיךָ לְהִתְוַדּוֹת וִדּוּי דְּבָרִים לִפְנֵי הַצַּדִּיק הָאֱמֶת וְהֶחָכָם שֶׁבַּדּוֹר עַל כָּל חַטֹּאתֵינוּ וַעֲווֹנוֹתֵינוּ וּפְשָׁעֵינוּ, שֶׁחָטָאנוּ וְשֶׁעָוִינוּ וְשֶׁפָּשַׁעְנוּ לְפָנֶיךָ מִנְּעוּרֵנוּ עַד הַיּוֹם הַזֶּה, לְמַעַן יְכַפֵּר עָלֵינוּ עַל-יְדֵי חָכְמָתוֹ וְעַנְוְתָנוּתוֹ, וְיוֹרֶה לָנוּ הַדֶּרֶךְ הַיָּשָׁר וְהָאֱמֶת, אֶת הַדֶּרֶךְ אֲשֶׁר נֵלֵךְ בָּהּ וְאֶת הַמַּעֲשֶׂה אֲשֶׁר נַעֲשֶׂה, וְעַל יָדוֹ תְּזַכֶּה אוֹתָנוּ לִהְיוֹת נִכְלָל בְּאֵין סוֹף וְנִזְכֶּה לְבַטֵּל עַצְמֵנוּ בֶּאֱמֶת, עַד אֲשֶׁר נָבוֹא לְהִתְפַּשְּׁטוּת הַגַּשְׁמִיּוּת.
וְאִם, חַס וְשָׁלוֹם, חַטֹּאתֵינוּ הַמְרֻבִּים גָּרְמוּ לַעֲשׂוֹת מָסָךְ הַמַּבְדִּיל בֵּינֵינוּ וּבֵין הַצַּדִּיקֵי אֱמֶת, שֶׁיִּהְיוּ נֶעְלָמִים וְנִסְתָּרִים מֵעֵינֵינוּ, חַס וְשָׁלוֹם, וְאֵין אָנוּ יְכוֹלִים לְהוֹצִיא לָאוֹר תַּעֲלוּמוֹת וְהַסְתָּרַת צַדִּיקֵי הָאֱמֶת, יְהִי רָצוֹן מִלְּפָנֶיךָ ה אֱל ֹקינוּ וֵאל ֹקי אֲבוֹתֵינוּ, שֶׁאַתָּה בְּעַצְמְךָ בְּרַחֲמֶיךָ הָרַבִּים תְּזַכֶּה אוֹתָנוּ וְתַעֲזֹר לָנוּ לִזְכּוֹת וּלְהַגִּיעַ לְכָל מַה שֶּׁבִּקַּשְׁנוּ מִלְּפָנֶיךָ, וּוִדּוּי דְּבָרִים שֶׁהִתְוַדֵּיתִי לְפָנֶיךָ, יִהְיֶה חָשׁוּב וּמְקֻבָּל וּמְרֻצֶּה לְפָנֶיךָ, כְּאִלּוּ הִתְוַדֵּיתִי לִפְנֵי הֶחָכָם וְהַצַּדִּיק הָאֱמֶת שֶׁבַּדּוֹר וְכָל הַמַּעֲלוֹת וּמִדּוֹת טוֹבוֹת וּבִטּוּל תַּאֲווֹת וּמִדּוֹת רָעוֹת וְכָל שְׁאָר הַמַּעֲלוֹת טוֹבוֹת, שֶׁהָיִינוּ יְכוֹלִים לִזְכּוֹת עַל יְדֵי צַדִּיקֵי הָאֱמֶת.
(נוסח זר ביותר, וידוי שהתודה לפני הקב"ה יהיה חשוב כאילו התודה לפני הצדיק, ומי נתלה במי)

ליקוטי מוהר"ן קע"ז:
(בַּמִּדְבָּר י"ד) : וַיּאמֶר י-י סָלַחְתִּי כִּדְבָרֶיך רָאשֵׁי תֵּבוֹת כּוֹסִי כִּדְבָרֶך דָּבָר רָאשֵׁי תֵּבוֹת דִּשַׁנְתָּ בַּשֶּׁמֶן ראשִׁי כִּי יֵשׁ צַדִּיקִים אֲמִתִּיִם שֶׁיֵּשׁ לָהֶם כּחַ, כְּשֶׁשׁוֹתִין יַיִּן לִפְעָמִים לִמְחֹל עֲווֹנוֹת עַל יְדֵי זֶה כִּי אָמְרוּ רַבּוֹתֵינוּ זִכְרוֹנָם לִבְרָכָה (יוֹמָא עו). שֶׁיַּיִן יֵשׁ לוֹ שְׁנֵי בְּחִינוֹת זָכָה נַעֲשֶׂה ראשׁ וּכְשֶׁנַּעֲשֶׂה ראשׁ שֶׁהוּא בְּחִינוֹת מחִין עַל יְדֵי זֶה הוּא יָכוֹל לְכַפֵּר עֲווֹנוֹת כְּמוֹ שֶׁכָּתוּב (מִשְׁלֵי ט"ז) : "וְאִישׁ חָכָם יְכַפְּרֶנָּה" וְזֶהוּ: "וַיּאמֶר ה סָלַחְתִּי כִּדְבָרֶך" כִּי דָּבָר הוּא רָאשֵׁי תֵּבוֹת "דִּשַּׁנְתָּ בַּשֶּׁמֶן ראשִׁי" כַּנַּ"ל שֶׁהִיא בְּחִינַת שְׁלֵמוּת הַמּחִין [שֶׁהֵם בְּחִינַת (שְׁמוֹת ל) : "שֶׁמֶן מִשְׁחַת קדֶשׁ" בְּחִינַת (תְּהִלִּים קל"ג) "כַּשֶּׁמֶן הַטּוֹב עַל הָראשׁ" כַּיָּדוּעַ] וְזֶה: "וַיּאמֶר ה סָלַחְתִּי כִּדְבָרֶך" שֶׁהוּא רָאשֵׁי תֵּבוֹת "כּוֹסִי" כַּנַּ"ל וְזֶהוּ: "סָלַחְתִּי כִּדְבָרֶך" שֶׁהַסְּלִיחָה כִּדְּבָרֶך דַּיְקָא כְּפִי בְּחִינַת "דִּשַּׁנְתָּ בַשֶּׁמֶן ראשִׁי" שֶׁאַתָּה זוֹכֶה הַיְנוּ כְּפִי הַמּחִין שֶׁזּוֹכֶה הַצַּדִּיק הָאֱמֶת עַל יְדֵי שְׁתִיַּת הַיַּיִן כְּמוֹ כֵן זוֹכֶה לִסְלִיחוֹת עֲווֹנוֹת כִּי עִקַּר הַסְּלִיחָה עַל יְדֵי הַחָכְמָה וְהַמּחִין הַקְּדוֹשִׁים שֶׁמְּקַבֵּל בִּבְחִינַת "וְאִישׁ חָכָם יְכַפְּרֶנָּה" כַּנַּ"ל

חיי מוהר"ן ש"ד:
שָׁמַעְתִּי בְּלִיפֶּוִיץ שֶׁהָיָה מְדַבֵּר עִם אַנְשֵׁי שְׁלוֹמֵנוּ דְּשָׁם וְאָמַר מָה אַתֶּם יְכוֹלִים לַעֲשׂוֹת תְּשׁוּבָה וְכִי מַסְפִּיקִים יְמֵיכֶם וְכחֲכֶם כֻּלְּכֶם לְתַקֵּן פְּגָם אֶחָד מִמַּה שֶּׁקִּלְקַלְתֶּם. רַק אֲנִי עוֹשֶׂה תְּשׁוּבָה בִּשְׁבִילְכֶם וְיֵשׁ לְאֵל יָדִי לְתַקֵּן הַכּל כָּל מַה שֶּׁקִּלְקַלְתֶּם עַד הֵנָּה רַק הָעִקָּר מֵעַתָּה לא תַעֲשׂוּ עוֹד. וַאֲפִילּוּ מֵהַיּוֹם וָהָלְאָה אֵינִי מַקְפִּיד עַל הַשְּׁגָגוֹת שֶׁתַּעַבְרוּ חַס וְשָׁלוֹם רַק הָעִקָּר שֶׁעַל כָּל פָּנִים תִּשְׁמְרוּ עַצְמְכֶם מִמֵּזִיד וְעוֹד דִּבֵּר מִזֶּה הַרְבֵּה.

היצטערט צו תורת הנגלה המסורה לנו מדור לדור מסיני לעיני כל ישראל, וואס כהאב מלקט געווען פון דא און דארטן פאר מיר פערזענליך כדי נישט צו נכשל ווערן חס וחלילה אין די עקרי הדת ווי שיתוף וכו’ חס וחלילה.

בגמרא כתובות (קיא:): ואתם הדבקים בה' א-לקיכם חיים כלכם היום. וכי אפשר לדבוקי בשכינה, והכתיב כי ה' א-לקיך אש אוכלה. אלא כל המשיא בתו לתלמיד חכם והעושה פרקמטיא לתלמידי חכמים והמהנה תלמידי חכמים מנכסיו, מעלה עליו הכתוב כאילו מדבק בשכינה. עכ"ל הגמרא.
קודם כל רואים מדברי חז"ל שכל הדרשה מוסבת על הזכות לתמוך כלכלית ב"תלמידי חכמים" באופן כללי, ולא בתלמיד חכם מסוים, או מיוחד. שנית, אין כאן שום רמז אפילו שהכוונה לדבק רוחנית.
ובפי’ רש”י על הגמרא העושה פרקמטיא - מתעסק בממון ת"ח כדי להגיע לידם שכר והם פנויין לעסוק בתורה ע"י אלו וכתיב חיים כולכם היום ע"י דיבוקן של תלמידי חכמים יזכו לחיות עכ”ל. נמצא שהענין לעשות פרקמטיא עם התלמוד חכם הוא כמו יששכר זבולון, דע”י הפרקמטיא התלמוד חכם יושב ולומד ונחשב הדבר כאילו התומך עצמו ישב ולמד ודבק בקב”ה ע”י הלימוד התורה אפילו שלא למד בעצמו.
במדרש רבה נמצאת גם דרשה זו ובמלים קצת שונות (במדבר רבה כב, א): ובו תדבק. וכי יכול אדם לדבק בשכינה, והלא כבר נאמר "כי ה' א-לקיך אש אכלה הוא". אלא לומר לך כל המשיא בתו לתלמיד שקורא ושונה, ועושה פרקמטיא ומהנהו מנכסיו, זהו שנאמר עליו ובו תדבק. עכ"ל המדרש רבה. ראינו שלא הזכיר אלא תלמיד, וכ”ש שאין הכוונה על חכם מיוחד.

ולמרות ששני מאמרים אלו רק הזכירו את הפן של התמיכה הכלכלית, הרמב"ם לקח מאמר זה צעד אחד קדימה ומבאר שהמצוה היא גם לשהות בקרבתם כדי ללמוד ממעשיהם ולהאמין הדעות האמיתיות מדבריהם, וכך פסק (הל' דעות ו, ב): מצות עשה להדבק בחכמים כדי ללמוד ממעשיהם, שנאמר "ובו תדבק". וכי אפשר לאדם להדבק בשכינה? אלא כך אמרו חכמים בפירוש מצוה זו: הדבק בחכמים ותלמידיהם. לפיכך צריך אדם להשתדל שישא בת תלמיד חכמים וישיא בתו לתלמיד חכמים ולאכול ולשתות עם תלמידי חכמים ולעשות פרקמטיא לתלמידי חכמים ולהתחבר להן בכל מיני חבור, שנאמר "ולדבקה בו". וכך צוו חכמים ואמרו והוי מתאבק בעפר רגליהם ושותה בצמא את דבריהם. עכ"ל. ובספר המצוות כתב הרמב”ם: והמצוה השישית היא שצונו להדבק עם החכמים ולהתייחד עמהם ולהתמיד בישיבתם ולהשתתף עמהם בכל אופן מאופני החברה במאכל ובמשתה ובעסק כדי שיגיע לנו בזה להדמות במעשיהם ולהאמין הדעות האמיתיות מדבריהם והוא אמרו יתעלה (עקב י) ובו תדבק, עכ"ל.
אבל לומר שזה הגמרא מכווין לדבר סגולי של דביקות נפשי בין פשוטי בני אדם לכללות התלמידי חכמים, לא ראינו ולא מצינו. הגם שמסתבר לומר כן, מטעם טוב לצדיק וטוב לשכניו אבל אין זה כוונת הגמרא כאן. וקל וחומר בן בנו של קל וחומר שאין ללמוד מזה הגמרא שיש חיוב התקשרות על בן אדם ישראלי להתקשר נפשי אם רבי מסויים יהיה מי שיהיה, הגמרא כאן בודאי אינו מכווין שיש לדבק לתלמוד חכם מסויים. הגם שיש חיוב של עשה לך רב, אבל אין זה כוונת הגמרא כאן. על כל פנים.
הגמרא בפירוש לא מכווין לדבר סגולי של דביקות נפשי בין פשוטי בני אדם לכללות התלמידי חכמים וכ”ש לא לתלמוד חכם מסויים.

בגמרא פסחים (כב:): עד שבא ר"ע ודרש את ה' אלהיך תירא לרבות תלמידי חכמים. פי’ רש”י לרבות תלמידי חכמים - שיהא מורא רבך כמורא שמים עכ”ל.
ובמשנה אבות (פרק ד משנה יב): רבי אלעזר אומר: יהי כבוד תלמידך, חביב עליך - כשלך, וכבוד חברך - כמורא רבך, ומורא רבך - כמורא שמים. ע”כ.
ופי’ בבטנורא וז”ל: ומורא רבך כמורא שמים - דכתיב (שם יא) אדוני משה כלאם, כלם מן העולם, כיון שמרדו בך כאילו מרדו בהקב"ה וחייבים כליה: עכ”ל.
ובתו”ס יו”ט: ולא שמשוה אותם לגמרי שא"כ הכל שוה וכו’ ונ"ל דכל זה הוא דרך דרש ואסמכתא בעלמא ומשנת חסידים היא. עכ”ל.
ובתפארת ישראל ז”ל: ומורא רבך כמורא שמים - מה מצות ה' אינך רשאי להרהר אחריהם, ואפילו כשאין סברתך מסכמת להם. ותו שהרי גם בכל מקום הרי צריך שיהיה מורא שמים עליך, כמ"ש שויתי ה' לנגדי תמיד. כ"כ ברבך לא תסתור דבריו, אפילו נראין דבריך מדבריו [כי"ד ר"מ ורמ"ב]. וגם בכל מקום אפילו שלא בפניו לא תחלוק עליו, רק תחשוב א"ע תמיד כיושב לפני רבך. וכדאמרינן [פסחים דנ"א ב'] אני ראיתי רבי יוחנן שאכל, אוכל בין בפניו ובין שלא בפניו. דכל המהרהר אחר רבו מהרהר אחר השכינה [כסנהדרין דק"י ע"א] עכ”ל.
תוכן כוונת המשנה נראה לי שכל המפרשים אמרו דבר אחד בסגנון כמו שמצינו בגמרא שבת (לא.) בגוי שבא לפני הלל להתגייר ורצה לקבל רק את התורה שבכתב ולא את התורה שבעל פה, והלל קיבלו וכשבא ללמדו שנה לו "אבגד" (סדר האל"ף בי"ת). למחר לימדו בסדר הפוך, וכשהתרעם הנכרי אמר לו: "הרי אתה סומך על מה שאמרתי, ולמה לא תאמין בתורה שבעל פה", וכך שכנעו. עד כאן תוכן דברי הגמרא. כוונת כל הדברים הוא שבכדי שהמסורת התורה יעבור מדור לדור בלי שאדם ישנה כלום מחייב הדבר שהתלמיד המקבל תורה מרבו יתבטל לגמרי את עצמו ושכלו לדברי רבו ויקבל את מורשת התורה מסיני כמו שהוא בלי שום שינוי וגירעון. והדבר מחייב התבטלות גמורה להורים ומורים המנחילים לנו את התורה הקדושה הנתנה לנו בסיני. על כל פנים לא ראינו ולא מצינו שום ”כח” או ”עצמיות” לתלמידי חכמים, והאומר כן בדברי הגמרא הוא מסלף דברי חז”ל.

ומה שמצינו כמה מקורות שהשם עושה רצון הצדיקים
בתהילים (קמה יט) רצון יראיו יעשה וכו’.
במשנה (אבות פרק ב משנה ד) עשה רצונו כרצונך, כדי שיעשה רצונך כרצונו.
בטל רצונך מפני רצונו כדי שיבטל רצון אחרים מפני רצונך. ע”כ.
ובגמרא (מו”ק ט”ז:): אמר אלקי ישראל לי דבר צור ישראל מושל באדם צדיק מושל יראת אלקים (שמואל ב כג, ג), מאי קאמר א"ר אבהו ה"ק אמר אלקי ישראל לי דבר צור ישראל אני מושל באדם מי מושל בי צדיק שאני גוזר גזרה ומבטלה. ע”כ.
פשוט וברור שהדבר הזה הוא בתור שכר מהקב”ה כמו שמפרש הברטנורא על המשנה (אבות ב ד) וז”ל: כאותה שאמרו בפרק במה אשה [דף ס"ג ע"א] כל העושה מצוה כתקנה אפילו גזר דין של שבעים שנה מתבטל מעליו. ע”כ.
ובמו”ק (ט”ז: שם) פירש המהרש"א וז”ל: "ואיש חכם יכפרנה ממש, שהוא מבקש על כפרת עון, וע"ז סמך ואמר שע"י תפלתו באור פני המלך מלכו של עולם ניתן לחולה ההוא חיים".
סך הכל:
א. דבר זה שהקדוש ברוך הוא משלם להצדיקים שכר על מעשיהן ועושה רצונם מידה כנגד מידה, זה אינו משנה הדבר שאיסור גמור הוא לפנות לעצמיותם כשאדם רוצה שום דבר.
ב. כל יתרון שיש להצדיקים הוא רק מהקב”ה, והם מצד עצמותם אינם נחשבים לכלום.

האם יש לבשר ודם הכח לידע מה שבני אדם חושבים או עושים? בודאי לא!
רק הקב”ה מודיע להצדיקים כפי רצונו יתברך מה שהוא רוצה שידעו.
אין להצדיקים שום ”יכולת” מצד עצמם ורק השם יתברך נותן להם במתנה כמה דברים ורק מתי וכמה שהוא יתברך רוצה. ולומר אחרת הוא כפירה גמורה.
א. כששלמה המלך התפלל לה' בחנוכת בית המקדש התפלל בזה הלשון (מלכים א, ח, לט): "ואתה תשמע השמים מכון שבתך וסלחת ועשית ונתת לאיש ככל דרכיו אשר תדע את לבבו כי אתה ידעת לבדך את לבב כל בני האדם".
ב. הספורנו כותב במאמר האחדות (פרק ה' ההקדמה הד') על הפסוק (שמות ח, יח) "כי אני ה' בקרב הארץ" שרק ה' משגיח בנו ואין אחר משגיח וז"ל: "כמו שהודיעו שהאמינו באמונת החידוש שאין זולתו מחדש, כך הודיעו באמונת ההשגחה כי אין משגיח זולתו".
ג. הרמח"ל כותב במפורש בדעת תבונות וז”ל: ולא עוד, אלא שהוא לבדו משגיח על כל בריותיו השגחה פרטית, ואין שום דבר נולד בעולמו אלא מרצונו ומידו..." עכ”ל.
ד. על הפסוק (ויקרא טז, ל) "כי ביום הזה יכפר עליכם לטהר אתכם, מכל חטאתיכם לפני ה' תטהרו", מסביר הספורנו: השגת הטהרה והסליחה הגמורה תהיה לפני ה' בלבד וזה בוידוי ותשובה, שהוא לבדו יודע אמתתם. עכ"ל.
ה. ועוד פסוק מפורש שרק ה' משגיח (תהלים קיג, ה-ו): "מי כה' א-לקינו המגביהי לשבת, המשפילי לראות בשמים ובארץ". והכוונה במילה "מי" להדגיש שלא תמצא עוד כזה. 
ו. בגמרא (פסחים נד:) “תנו רבנן: שבעה דברים מכוסים מבני אדם, אלו הן: יום המיתה, ויום הנחמה, ועומק הדין, ואין אדם יודע מה בלבו של חבירו, ואין אדם יודע במה משתכר, ומלכות בית דוד מתי תחזור, ומלכות חייבת מתי תכלה”. והרי קבלה ברורה ביד חז”ל כי אין אדם יודע מה בליבו של חבירו. וזו מידה השייכת לבורא יתברך בלבד. ואפשר שבאופן אקראי יש שהקב”ה מגלה לצדיקיו מה שבלב חבירו אבל לומר שכן הוא בקביעות אצל הצדיקים, בפשטות מושג כזה מנגד דברי הגמרא.

כתב הרמב”ם (הלכות תשובה פרק ג הלכה ז): “חמשה הן הנקראים מינים: האומר שאין שם אלוה ואין לעולם מנהיג, והאומר שיש שם (פי’ במציאות) מנהיג אבל הן שנים או יותר, והאומר שיש שם רבון אחד אבל שהוא גוף ובעל תמונה, וכן האומר שאינו לבדו הראשון וצור לכל, וכן העובד כוכב או מזל וזולתו כדי להיות מליץ  [=פי’ מתווך] בינו ובין רבון העולמים. כל אחד מחמשה אלו הוא מין“. עכ”ל.

בדעת תבונות הרמח"ל מסביר שהתכלית בבריאה הוא גילוי יחודו יתברך וזהו יעודו של כל נברא. וזהו עצם השכר שהקב"ה מתחסד עם ברואיו, דהיינו גילוי יחוד זה לעומק יותר ויותר - וזה יהיה עצמו העילוי עד אין קץ בעולם הבא. ולהבין מה זה בעצם יחוד ה' נביא קטע מהספר (דעת תבונות סימן לו): ואמנם המאמין ביחוד ומבין ענינו, צריך שיאמין שהקב"ה הוא אחד יחיד ומיוחד, שאין לו מונע ומעכב כלל ועיקר בשום פנים 
ובשום צד, אלא הוא לבדו מושל בכל. לא מבעיא שאין רשות נגדו ח"ו, אלא הוא עצמו בורא הטוב והרע, כענין הכתוב (ישעיה מה, ז): "יוצר אור ובורא חושך עושה שלום ובורא רע, אני ה' עושה כל אלה". שאין אחר תחתיו שיהיה לו שליטה בעולם, דהיינו שאין  שר ולא שום כח שני, כמו שחשבו עובדי עבודה זרה. ולא עוד, אלא שהוא לבדו משגיח על כל בריותיו השגחה פרטית, ואין שום דבר נולד בעולמו אלא מרצונו ומידו, ולא במקרה, ולא בטבע, ולא במזל, אלא הוא השופט כל הארץ וכל אשר בה, וגוזר כל אשר יעשה בעליונים ובתחתונים, עד סוף כל המדרגות שבכל הבריאה כולה. ומעוצם יחוד שליטתו הוא שאין לו שום הכרח וכפיה כלל, וכל סדרי המשפט וכל החוקים אשר חקק - כולם תלויים ברצונו, ולא שהוא מוכרח בהם כלל. הנה כשרוצה - משעבד רצונו, כביכול, למעשי בני אדם, כענין ששנינו (אבות פרק ג, יט): "והכל לפי רוב המעשה", וכשהוא רוצה - אינו חושש לכל המעשים, ומטיב בטובו למי שרוצה, וכמו שאמר למשה רבינו ע"ה (ברכות ז.): "וחנותי את אשר אחון - אע"פ שאינו הגון"...ואמנם זה (יחוד ה') מה שיש לנו להאמין באמונה. אך בירור האמת הזאת (יחוד ה') היא המתגלה מכל המעשים, מכל הבריות ומכל ההבטחות, וכמו שביארנו לעיל. ונמצא, שגלוי יחודו, זה הוא מה שרצה בו הרצון העליון, ועל פי כוונה זאת חקק חוקות נבראיו. וכל המסיבות אשר גלגל וסבב, הם מה שצריך כדי לבא לתכלית הזה... עד כאן דברי הרמח"ל.

הרמב”ם בהאני מאמין מגדיר את היסוד החמישי מהעקרי האמונה בזה הלשון וז”ל: היסוד החמישי שהוא יתברך הוא הראוי לעבדו ולגדלו ולהודיע גדולתו ולעשות מצוותיו ושלא יעשה כזה למי שהוא תחתיו במציאות מן המלאכים והכוכבים והגלגלים והיסודות ומה שהורכב מהם, לפי שכולם מוטבעים בפעולותיהם, אין להם יכולת ולא בחירה אלא רצונו יתעלה. וכן אין ראוי לעבדם כדי להיותם אמצעים לקרבה אליו, אלא אליו בלבד יכוונו המחשבות ויניחו כל מה שזולתו, וזהו היסוד החמישי הוא שהזהיר על עבודת כוכבים ורוב התורה מזהרת עליו. ע"כ דבריו.

[מסתמא]

מענין לענין פון ליובאוויטש

Screenshot_20240703-083723_WhatsApp.jpg (300.99 KiB) געזען געווארן 533 מאל

Screenshot_20240620-083456_WhatsApp.jpg (322 KiB) געזען געווארן 533 מאל

[פשוט און גראד]

@מסתמא

יישר!

ווי לאנג ארבייטסו שוין אויף די תגובה? מיר וואלט עס געדויערט צווישען א חודש צוויי (פול טיים, [פארשטייט זיך מיט אסאך ברעיקס,]

However,
כ’האב דיר שוין געבעטען איינמאל, אין היצטערט נאכאמאל. ווען גייסטו אדרעסירען די יסוד פון אמונת צדיקים?
עפעס אזא זאפטיגס, אזוי ווי מר. @מסתמא יכול’ת קע"ה

צום עצם פאוסט.
ביטול צום צדיק איז בעצם א יסוד גדול אין עבדות השם (כ’האב ליידער ניט קיין אהנונג וואס דאס מיינט) יעדע צדיק האט זיך זיינע תפקידים, איינער צו די חלק השפע, מיטן זיין א צינור, די צווייטער מיט תיקוני נשמות וכד’ וכו’ - צדיק יסוד עולם, צדיק הדור, וכו’ בדרך נגלה, בדרך נסתר, יעדער מיט זיינע אויסגעהאראוועטע מהלכים. ווי פארשטייט זיך איז קיין סתירה איינס צום צווייטען באמת. אפשר פאר אינז (סטופיד) מענטשען וועט עס אויסקוקען ווי א סתירה, ענד טענקס טו דיס פילאסעפיע האט שוין געקאסט שווערע מחלוקת’ר ליידער, אבער איי געס דאס איז א חלק פון די פאזעל צום תיקון השלם צו זיכער מאכען אז קיינער פארפאלט נישט.

ר’ נחמן זי"ע האט זיך אמאל אויסגעדריקט, אז די אלע חולקים עליו (צדיקים), זענען באמת נישט קיין חולקים, נאר זיי האבען זיך אויסגעמשלט א מין זאך, ווי זיי עפלייען עס אויף איהם ווי כאילו אז דעיס איז ער.. בעיסיקלי קריגען אויף עפעס וואס איז נישט ער.

די חסידי ברסלב, זענען באמת צדיקים גמורים, זיי האבען באמת א פערזענליכע קשר מיט ר"ן אויף א פרטיתדיגע וועג יעדער עקסטער לפי ערכו, אין יעדער צו זיין ספעציעלע קאסטום תיקון לפי צורכו.

אין ווי פארשטייט זיך האבען זיי זיך זייערע סטרוגעלס, [פאר א וועליד סיבה איז מניעות א ערנסטע טאפיק ביי זיי] אין זיי פילעווען זיך צו דערהאלטען צום צדיק מיט א ביטול. ס’איז ווייט פון גרינג. אסאך בלוט אין שווייס רייסען זיי פון זיך.

דאס איז א חידוש נפלא אין א אור גדול (ווי כאילו ס’דארף עפעס א תירוץ, אין איך בין דער מענטש דעיס צו פארענטפערען,) ס’איז במציאות נישטא קיין איין אנדערע דרך, ווי עני איד נישט קיין חילוק, זיין מצב, עבר, עתיד, איז נישט וועלקאם. (חשוב אין טייער) ווי ביי ר"ן זי"ע.

אין וויאזוי האט ער געזאגט, איך וועל ענק מאכען א אדם כשר, נישט נאר וויאזוי ענק זענען משיג, נאר וויאזוי איך בין.

[מסתמא]

@מסתמא

יישר!

ווי לאנג ארבייטסו שוין אויף די תגובה? מיר וואלט עס געדויערט צווישען א חודש צוויי (פול טיים, [פארשטייט זיך מיט אסאך ברעיקס,]

However,
כ’האב דיר שוין געבעטען איינמאל, אין היצטערט נאכאמאל. ווען גייסטו אדרעסירען די יסוד פון אמונת צדיקים?
עפעס אזא זאפטיגס, אזוי ווי מר. @מסתמא יכול’ת קע"ה

אין תורת הנגלה גלייבן אין צדיקים, דהיינו אונזערע רבי’ס די מנחילי התורה האמיר דאך דא מבאר געווען.
ווייטער, איבער זייערע זכותים אין הימל און סייעתא דשמיא איז דאך ווייטער פשוט וואס מיר טרעפן איבעראל; אין הקב”ה מביא תקלה לצדיקים וכו’ רגלי חסידיו ישמור וכו’ וכו’.
ווייטער, די העכערע מיסטישע אמונת צדיקים בינעך נישט זיכער, אין תורת הנגלה טרעף איך נישט דערפון. מיינע זיידעס האבן זיך גארנישט געקאכט אין דעם און גארנישט גערעדט דערפון דעריבער שפיר איך זיך נישט מחיוב עס צו מבאר זיין, ווייל כבין באמת נישט קיין מבין אין עס.

די תגובה ליגט שוין ביי מיר אין דרעפט חדשים חדשים, כבין גארנישט קיין דזשיניעס אדער תלמיד חכם, דאס קומט נאך אמת’ע יגיעה און חיפוש פון דא און פון דארטן.

[פשוט און גראד]

@מסתמא

יישר!

ווי לאנג ארבייטסו שוין אויף די תגובה? מיר וואלט עס געדויערט צווישען א חודש צוויי (פול טיים, [פארשטייט זיך מיט אסאך ברעיקס,]

However,
כ’האב דיר שוין געבעטען איינמאל, אין היצטערט נאכאמאל. ווען גייסטו אדרעסירען די יסוד פון אמונת צדיקים?
עפעס אזא זאפטיגס, אזוי ווי מר. @מסתמא יכול’ת קע"ה

אין תורת הנגלה גלייבן אין צדיקים, דהיינו אונזערע רבי’ס די מנחילי התורה האמיר דאך דא מבאר געווען.
ווייטער, איבער זייערע זכותים אין הימל און סייעתא דשמיא איז דאך ווייטער פשוט וואס מיר טרעפן איבעראל; אין הקב”ה מביא תקלה לצדיקים וכו’ רגלי חסידיו ישמור וכו’ וכו’.
ווייטער, די העכערע מיסטישע אמונת צדיקים בינעך נישט זיכער, אין תורת הנגלה טרעף איך נישט דערפון. מיינע זיידעס האבן זיך גארנישט געקאכט אין דעם און גארנישט גערעדט דערפון דעריבער שפיר איך זיך נישט מחיוב עס צו מבאר זיין, ווייל כבין באמת נישט קיין מבין אין עס.

די תגובה ליגט שוין ביי מיר אין דרעפט חדשים חדשים, כבין גארנישט קיין דזשיניעס אדער תלמיד חכם, דאס קומט נאך אמת’ע יגיעה און חיפוש פון דא און פון דארטן.

נקודה למחשבה
פון סושי אין פיצא וכו’ האבען זיי יא? די היינטיגע מחלות (פאר קיין שום איד געזאגט) האבען זיי אויך נישט געדולט מיט. (זיי האבען געהאט זייער אייגענע)

ביזטו דאך עס יא מבאר, נאר פשוט פון דיין פרעספעקטיוו..

חוץ (להבדיל) טראמפ, האסטו שוין געטראפען איין דזשיניעס וואס האלט אז ער איז? וועגען דעים זאגען מיר דאץ אז @מסתמא איז א קאנפירמד דזשיניעס

[פשוט און גראד]

@מסתמא

יישר!

ווי לאנג ארבייטסו שוין אויף די תגובה? מיר וואלט עס געדויערט צווישען א חודש צוויי (פול טיים, [פארשטייט זיך מיט אסאך ברעיקס,]

However,
כ’האב דיר שוין געבעטען איינמאל, אין היצטערט נאכאמאל. ווען גייסטו אדרעסירען די יסוד פון אמונת צדיקים?
עפעס אזא זאפטיגס, אזוי ווי מר. @מסתמא יכול’ת קע"ה

אין תורת הנגלה גלייבן אין צדיקים, דהיינו אונזערע רבי’ס די מנחילי התורה האמיר דאך דא מבאר געווען.
ווייטער, איבער זייערע זכותים אין הימל און סייעתא דשמיא איז דאך ווייטער פשוט וואס מיר טרעפן איבעראל; אין הקב”ה מביא תקלה לצדיקים וכו’ רגלי חסידיו ישמור וכו’ וכו’.
ווייטער, די העכערע מיסטישע אמונת צדיקים בינעך נישט זיכער, אין תורת הנגלה טרעף איך נישט דערפון. מיינע זיידעס האבן זיך גארנישט געקאכט אין דעם און גארנישט גערעדט דערפון דעריבער שפיר איך זיך נישט מחיוב עס צו מבאר זיין, ווייל כבין באמת נישט קיין מבין אין עס.

די תגובה ליגט שוין ביי מיר אין דרעפט חדשים חדשים, כבין גארנישט קיין דזשיניעס אדער תלמיד חכם, דאס קומט נאך אמת’ע יגיעה און חיפוש פון דא און פון דארטן.

לאמיר עס קלארער מאכען,

ס’דא נגלה, נסתר,

ביידע האבען פנימיות התורה, (מפרשים)

מיסטישע אמונה, מיט פנימיותדיגע אמונה איז דייקא נישט די זעלבע.

[אנדערער]

@מסתמא איך האב נישט די צייט יעצט דורכצוליינען אלעס

איך מיין עס איז א גרויסע חילוק צווישן א רבי א העלפער און א ממוצע

א רבי קען זיין א צינור פאר השפעות און איז עס נישט קיין שיתוף

@פשוט און גראד קומט אריין קלאר

[מיילעך פריילעך]

געהערט פון א דיין בק"ק סאטמאר מהר"א.

כהאב אים אמאל געפרעגט אלעס בנוגע ברסלב והמסטעף.
האט ער מיר געזאגט בזה"ל: ווער זאגט אז סאטמאר איז נישט ברסלב?
דהיינו זיין א ברסלב'ער מיינט טון וואס ר' נחמן האט געזאגט, און ער האט מיר אויסגערעכנט 3 זאכן וואס ר' נחמן האט מחזק געווען
1. זיין בשמחה.
2. נישט מייאש זיין.
3. געדענק איך נישט.

און די אלע זאכן האט א סאטמאר'ער אויך, ממילא זענען מיר אויך ברסלב'ע.

ושאלתי לו אנו אין לומדים ח"י פרקים משניות, וצחק ואמר לו ר' נחמן לו אמר זה מעולם!!

[פשוט און גראד]

געהערט פון א דיין בק"ק סאטמאר מהר"א.

כהאב אים אמאל געפרעגט אלעס בנוגע ברסלב והמסטעף.
האט ער מיר געזאגט בזה"ל: ווער זאגט אז סאטמאר איז נישט ברסלב?
דהיינו זיין א ברסלב'ער מיינט טון וואס ר' נחמן האט געזאגט, און ער האט מיר אויסגערעכנט 3 זאכן וואס ר' נחמן האט מחזק געווען
1. זיין בשמחה.
2. נישט מייאש זיין.
3. געדענק איך נישט.

און די אלע זאכן האט א סאטמאר'ער אויך, ממילא זענען מיר אויך ברסלב'ע.

ושאלתי לו אנו אין לומדים ח"י פרקים משניות, וצחק ואמר לו ר' נחמן לו אמר זה מעולם!!

כבודו במקומו מונח, אבל זה טעות מוחלט. העמער פראבירען מציין צו זיין מראה מקום אי"ה

בכלל, ווען איינער איז א דיין, מאן יימר זיין בקיאות ספרי חסידות.

[שמות]

מענין לענין פון ליובאוויטש
Screenshot_20240703-083723_WhatsApp.jpgScreenshot_20240620-083456_WhatsApp.jpg

כדאי צו גוגלען די קונטרס על התורה ועל התמורה וואס רעדט גענוי פון דעם, ער ברענגט דארט (לפי זכרוני געליינט יארן צוריק) א שיחה אז ווען א מענטש קומט מאכן יחידות ביים רבי'ן איז ווי ער מאכט יחידות מיטן אלוקות ווייל דו רבי איז ווי אלוקות עיי"ש
מ'טאר אפי' נישט נאכשרייבן דו זאכן.
בנוגע ברסלב איז זיכער אז מ'דארף עס פארשטיין אזויווי איר ברענגט דארט אין דו קליינע אותיות אז מ'דארף זאגן ווידוי דברים פארן צדיק כדאי
וְיוֹרֶה לָנוּ הַדֶּרֶךְ הַיָּשָׁר וְהָאֱמֶת, אֶת הַדֶּרֶךְ אֲשֶׁר נֵלֵךְ בָּהּ וְאֶת הַמַּעֲשֶׂה אֲשֶׁר נַעֲשֶׂה, וְעַל יָדוֹ תְּזַכֶּה אוֹתָנוּ לִהְיוֹת נִכְלָל בְּאֵין סוֹף וְנִזְכֶּה לְבַטֵּל עַצְמֵנוּ בֶּאֱמֶת, עַד אֲשֶׁר נָבוֹא לְהִתְפַּשְּׁטוּת הַגַּשְׁמִיּוּת.
און נישט אלעס דארף מען פארשטיין ע"פ פשטות.

[פשוט און גראד]

מענין לענין פון ליובאוויטש
Screenshot_20240703-083723_WhatsApp.jpgScreenshot_20240620-083456_WhatsApp.jpg

כדאי צו גוגלען דו קונטרס על התורה ועל התמורה וואס רעדט גענוי פון דעם, ער ברענגט דארט (לפי זכרוני געליינט יארן צוריק) א שיחה אז ווען א מענטש קומט מאכן יחידות ביים רבי'ן איז ווי ער מאכט יחידות מיטן אלוקות ווייל דו רבי איז ווי אלוקות עיי"ש
מ'טאר אפי' נישט נאכשרייבן דו זאכן.
בנוגע ברסלב איז זיכער אז מ'דארף עס פארשטיין אזויווי איר ברענגט דארט אין דו קליינע אותיות אז מ'דארף זאגן ווידוי דברים פארן צדיק כדאי
וְיוֹרֶה לָנוּ הַדֶּרֶךְ הַיָּשָׁר וְהָאֱמֶת, אֶת הַדֶּרֶךְ אֲשֶׁר נֵלֵךְ בָּהּ וְאֶת הַמַּעֲשֶׂה אֲשֶׁר נַעֲשֶׂה, וְעַל יָדוֹ תְּזַכֶּה אוֹתָנוּ לִהְיוֹת נִכְלָל בְּאֵין סוֹף וְנִזְכֶּה לְבַטֵּל עַצְמֵנוּ בֶּאֱמֶת, עַד אֲשֶׁר נָבוֹא לְהִתְפַּשְּׁטוּת הַגַּשְׁמִיּוּת.
און נישט אלעס דארף מען פארשטיין ע"פ פשטות.

שייך געהעריג צו ברענגען די פולע ענין, נישט קיין שורות דא, דארט.

[פופציגער]

געהערט פון א דיין בק"ק סאטמאר מהר"א.

כהאב אים אמאל געפרעגט אלעס בנוגע ברסלב והמסטעף.
האט ער מיר געזאגט בזה"ל: ווער זאגט אז סאטמאר איז נישט ברסלב?
דהיינו זיין א ברסלב'ער מיינט טון וואס ר' נחמן האט געזאגט, און ער האט מיר אויסגערעכנט 3 זאכן וואס ר' נחמן האט מחזק געווען
1. זיין בשמחה.
2. נישט מייאש זיין.
3. געדענק איך נישט.

און די אלע זאכן האט א סאטמאר'ער אויך, ממילא זענען מיר אויך ברסלב'ע.

ושאלתי לו אנו אין לומדים ח"י פרקים משניות, וצחק ואמר לו ר' נחמן לו אמר זה מעולם!!

פון די זאכן וואס גייען מיר אויף די געהירן איז ווען ברסלב’ע אידן קלעימען בעיסיק חסידית אלס ברסלב’ע תורות.

געהערט אמאל דעם ברסלב’ער משפיע זאגן ביי א דרשה - וואס ער זאגט אסאך - אז "דער הייליגער רבי האט אונז געגעבן א מתנה אז מ’קען רעדן צו דער אויבערשטער!"...

האלאו!! האלאאאאו!?!?! דער אויבערשטער איז עפעס דיין רבי’ס אייגענטום??

א מין שפראך דאס...
איז דא עפעס א פרעזידענטליכע דעבאטע וואס מען דארף קלעימען קרעדיט אויף גוטע זאכן?

מיין טאטע, א נישט ברסלב’ער, האט מיר מחנך געווען אז א איד קען אלעמאל רעדן צום אויבערשטן אויף אידיש. האט מיין טאטע בארויבט ברסלב?

[שאינו יודע לשאול]

געהערט פון א דיין בק"ק סאטמאר מהר"א.

כהאב אים אמאל געפרעגט אלעס בנוגע ברסלב והמסטעף.
האט ער מיר געזאגט בזה"ל: ווער זאגט אז סאטמאר איז נישט ברסלב?
דהיינו זיין א ברסלב'ער מיינט טון וואס ר' נחמן האט געזאגט, און ער האט מיר אויסגערעכנט 3 זאכן וואס ר' נחמן האט מחזק געווען
1. זיין בשמחה.
2. נישט מייאש זיין.
3. געדענק איך נישט.

און די אלע זאכן האט א סאטמאר'ער אויך, ממילא זענען מיר אויך ברסלב'ע.

ושאלתי לו אנו אין לומדים ח"י פרקים משניות, וצחק ואמר לו ר' נחמן לו אמר זה מעולם!!

פון די זאכן וואס גייען מיר אויף די געהירן איז ווען ברסלב’ע אידן קלעימען בעיסיק חסידית אלס ברסלב’ע תורות.

געהערט אמאל דעם ברסלב’ער משפיע זאגן ביי א דרשה - וואס ער זאגט אסאך - אז "דער הייליגער רבי האט אונז געגעבן א מתנה אז מ’קען רעדן צו דער אויבערשטער!"...

האלאו!! האלאאאאו!?!?! דער אויבערשטער איז עפעס דיין רבי’ס אייגענטום??

א מין שפראך דאס...
איז דא עפעס א פרעזידענטליכע דעבאטע וואס מען דארף קלעימען קרעדיט אויף גוטע זאכן?

מיין טאטע, א נישט ברסלב’ער, האט מיר מחנך געווען אז א איד קען אלעמאל רעדן צום אויבערשטן אויף אידיש. האט מיין טאטע בארויבט ברסלב?

למעשה לייגן זיי א שטארקע דגוש דערויף און אונז נישט.

[פשוט און גראד]

געהערט פון א דיין בק"ק סאטמאר מהר"א.

כהאב אים אמאל געפרעגט אלעס בנוגע ברסלב והמסטעף.
האט ער מיר געזאגט בזה"ל: ווער זאגט אז סאטמאר איז נישט ברסלב?
דהיינו זיין א ברסלב'ער מיינט טון וואס ר' נחמן האט געזאגט, און ער האט מיר אויסגערעכנט 3 זאכן וואס ר' נחמן האט מחזק געווען
1. זיין בשמחה.
2. נישט מייאש זיין.
3. געדענק איך נישט.

און די אלע זאכן האט א סאטמאר'ער אויך, ממילא זענען מיר אויך ברסלב'ע.

ושאלתי לו אנו אין לומדים ח"י פרקים משניות, וצחק ואמר לו ר' נחמן לו אמר זה מעולם!!

פון די זאכן וואס גייען מיר אויף די געהירן איז ווען ברסלב’ע אידן קלעימען בעיסיק חסידית אלס ברסלב’ע תורות.

געהערט אמאל דעם ברסלב’ער משפיע זאגן ביי א דרשה - וואס ער זאגט אסאך - אז "דער הייליגער רבי האט אונז געגעבן א מתנה אז מ’קען רעדן צו דער אויבערשטער!"...

האלאו!! האלאאאאו!?!?! דער אויבערשטער איז עפעס דיין רבי’ס אייגענטום??

א מין שפראך דאס...
איז דא עפעס א פרעזידענטליכע דעבאטע וואס מען דארף קלעימען קרעדיט אויף גוטע זאכן?

מיין טאטע, א נישט ברסלב’ער, האט מיר מחנך געווען אז א איד קען אלעמאל רעדן צום אויבערשטן אויף אידיש. האט מיין טאטע בארויבט ברסלב?

ס’אנדערער מין גערעדאכטס ווי ביי אינז. ס’איז מיט א געוואלדיגע פנימיות און אפענקייט

[שמות]

מענין לענין פון ליובאוויטש
Screenshot_20240703-083723_WhatsApp.jpgScreenshot_20240620-083456_WhatsApp.jpg

כדאי צו גוגלען דו קונטרס על התורה ועל התמורה וואס רעדט גענוי פון דעם, ער ברענגט דארט (לפי זכרוני געליינט יארן צוריק) א שיחה אז ווען א מענטש קומט מאכן יחידות ביים רבי'ן איז ווי ער מאכט יחידות מיטן אלוקות ווייל דו רבי איז ווי אלוקות עיי"ש
מ'טאר אפי' נישט נאכשרייבן דו זאכן.
בנוגע ברסלב איז זיכער אז מ'דארף עס פארשטיין אזויווי איר ברענגט דארט אין דו קליינע אותיות אז מ'דארף זאגן ווידוי דברים פארן צדיק כדאי
וְיוֹרֶה לָנוּ הַדֶּרֶךְ הַיָּשָׁר וְהָאֱמֶת, אֶת הַדֶּרֶךְ אֲשֶׁר נֵלֵךְ בָּהּ וְאֶת הַמַּעֲשֶׂה אֲשֶׁר נַעֲשֶׂה, וְעַל יָדוֹ תְּזַכֶּה אוֹתָנוּ לִהְיוֹת נִכְלָל בְּאֵין סוֹף וְנִזְכֶּה לְבַטֵּל עַצְמֵנוּ בֶּאֱמֶת, עַד אֲשֶׁר נָבוֹא לְהִתְפַּשְּׁטוּת הַגַּשְׁמִיּוּת.
און נישט אלעס דארף מען פארשטיין ע"פ פשטות.

שייך געהעריג צו ברענגען די פולע ענין, נישט קיין שורות דא, דארט.

ברענגט ער דא ארויס צו פארענטפערן דו שאלה פון "מסתמא" אז מיר טארן דאך נישט האבן קיין ממוצע, איז דו תירוץ אז טאקע ניין ער איז גארנישט א ממוצע נאר דו עצם אליין וואס האט זיך אריינגעשטעלט אין א גוף...רח"ל מ'האי דעתא.