נוסחאות אין נפילת אפים - נישט פאר שוואכע נעזער!
געפאוסט: זונטאג נאוועמבער 17, 2024 4:04 pm
זעמיר שוין פעסט אין די ערשטע ווינטער וואכן, די צייט ווען דער ציבור הייבט אן שלינגען קעלט, און די צולייגערס טוען נאכנישט אן קיינע מאנטלען ביז ווען ס’שוין ממש פריזינג.
העי, ער איז א טאטע. ער דארף נישט קיין קאוט.
באלד וועסטו אים נאך הייסן צובינדן הענטשוך צו זיין ערמל מיט אזעכע קליפערס און א צוקנייטשטע לעיבל. הא?
סא, יע, מ’ווערט פארקילט, מ’היסט, מ’סניזט, און ס’דרייט זיך א וועלט פון טישוס.
איז אינטערסאנט צו באטראכטן די פארשידענע ערליי כאראקטערס וואס שיילן זיך אפיר ווען ס’קומט צו סניזן.
כ’וואלט זיך געטרויעט צו זאגן, אז פונקט ווי מ’איז דן מענטשן לויט זייערע חדשים, קאלירן, נומערן, און אזוי נאך אומצאליגע וועגן צו קאטעגאריזירן א מענטש’ס כאראקטער, קען מען עס אפשר זיין אויפ’ן סניזן אויך. ווי איר וועט שוין ליינען.
דיסקלעימער: היבש גראָפּפיש, נישט פאר שוואכע נעזער.
געגאנגען:
דער ערשטער איז דער טראדיציאנאלער סניזער. ער ווען אנהייבן צעשפרייטן די נאז מויערן, פארקנייטשן זיינע אויגן, צאמציען דעם געזיכט, און ארויסשליידערן א "האַאַאַאַטטשששאָאָאָאָ!!" אריין אין א סערוועטל וועלכע וועט דערנאך שיין געקנייטשט ווערן אין צווייען.
דער איז א טראדיציאנאלער מענטש און אויף זיין נאמען רופן מאנכע דעם פענאמען "האטשו". ער גייט נאך מיט די זעלבע סארט ברילן פון אלס בחור, און האלט עס אויף די פאות וואס ער קרייזלט יעדן טאג אויף די זעלבע וועג ווי זיין מאמע פלעגט אים עס מאכן אלס קינד. אויך קויפט ער יעדע וואך אויף שבת פאר זיינע קינדער די טיפיקל פרומע נאש, פאטעטא טשיפ, פרעצלס, און פאפ-קארן.
דער צווייטער איז מער דער איבערגעקלוגטער. ער פרובירט צו איינהאלטן דעם סניז, צומאל געלונגט אים עס, און פון אונטער זיין שטייף פארמאכטע מויל און פינגער צוקנעטענער פארמאכטער נאז לאך הערט זיך ארויס א בלויזער "טטררפּפּררמממטטררפּפּםםם..." אן קיין קול, און אין צייטן ווען ס’מער לויזער און ער קען נישט האלטן שטייף פארמאכט ס’מויל, עפנט זיך א זייטיג לעכל און ס’הערט זיך מער וואסעריג מיט אפאר פ'ס אין צוגאב צו די דערמאנטע פּ'ס.
דער איז אזא איבערגעקלוגטער, ער גלייכט צו זיין אנדערש. ער פארט נישט וואקאציע, א שאד די געלט, ער לעשט פלעין אויס זיין טעלעפאון און דאוונט אין אן אנדערן ביהמ"ד. אויך ביי כפרות האלט ער די טשיקן פון די פיס וועגן צער בעלי חיים אבער ער נעמט נישט די נייע כפרות האלטער ווייל "נע, די היינטיגע עמפפינדליכע אינגווארג".
דער דריטער איז דער ברייטער טראכטער, ער טוט עס מיטן גאנצן קראפט און אייפער-בלאטער, מיט זאפט און שפאנונג. ער הייבט אן מיט א צערעמאניאלע "האַאַאַ... האַאַאַאַ.... האָאָ..." און קוקט אויף די לעקטערס, אויסברייטערנדיג די מורמלערייען צו "המממ.... Wאַאַאַ... אַאַההה..." ביז נאך אפאר מינוט הערט מען א פאטאס אינספירירטער ארכי אויסרוף פון "האַאַככרכרראַאַאַפּטששאכראַטשאָאָ-האָ-האָו!!!!".... בּום! ביי יענעם מאמענט קוקט ער אויס ווי ער האט נארוואס געלאנדעט פון ספעיס... ער וועט שוויצן, זיין אפגעשוואכט, און אויסקוקן צומישט ווי א באטערפליי.
דער יעניגער איז דער ברייטער און רואיגער. יא, ער מאכט דעם סניז אן א טישו אין די האנט... ער איז דער אינגערמאן וואס זיצט שבת ביים סעודה מיט אן אפיס בענקל מיט רעדער און דוקא אין די לענג פון די טיש, און ווען ער טוט אן זיין גארטל וועט ער זיך נישט מיען עס צו דרייען אז די קניפן זאלן אנקומען אין די בעק כנהוג, נאר דארט ווי עס געלונגט בלייבט עס.
און אזוי קען מען זאגן און פארציילן, און מאריך זיין.
כ’בין פשוט נישט גענוג משוגע צו מאריך זיין דערוועגן, סא זייטס מיר געזונטאגט.
העי, ער איז א טאטע. ער דארף נישט קיין קאוט.
באלד וועסטו אים נאך הייסן צובינדן הענטשוך צו זיין ערמל מיט אזעכע קליפערס און א צוקנייטשטע לעיבל. הא?
סא, יע, מ’ווערט פארקילט, מ’היסט, מ’סניזט, און ס’דרייט זיך א וועלט פון טישוס.
איז אינטערסאנט צו באטראכטן די פארשידענע ערליי כאראקטערס וואס שיילן זיך אפיר ווען ס’קומט צו סניזן.
כ’וואלט זיך געטרויעט צו זאגן, אז פונקט ווי מ’איז דן מענטשן לויט זייערע חדשים, קאלירן, נומערן, און אזוי נאך אומצאליגע וועגן צו קאטעגאריזירן א מענטש’ס כאראקטער, קען מען עס אפשר זיין אויפ’ן סניזן אויך. ווי איר וועט שוין ליינען.
דיסקלעימער: היבש גראָפּפיש, נישט פאר שוואכע נעזער.
געגאנגען:
דער ערשטער איז דער טראדיציאנאלער סניזער. ער ווען אנהייבן צעשפרייטן די נאז מויערן, פארקנייטשן זיינע אויגן, צאמציען דעם געזיכט, און ארויסשליידערן א "האַאַאַאַטטשששאָאָאָאָ!!" אריין אין א סערוועטל וועלכע וועט דערנאך שיין געקנייטשט ווערן אין צווייען.
דער איז א טראדיציאנאלער מענטש און אויף זיין נאמען רופן מאנכע דעם פענאמען "האטשו". ער גייט נאך מיט די זעלבע סארט ברילן פון אלס בחור, און האלט עס אויף די פאות וואס ער קרייזלט יעדן טאג אויף די זעלבע וועג ווי זיין מאמע פלעגט אים עס מאכן אלס קינד. אויך קויפט ער יעדע וואך אויף שבת פאר זיינע קינדער די טיפיקל פרומע נאש, פאטעטא טשיפ, פרעצלס, און פאפ-קארן.
דער צווייטער איז מער דער איבערגעקלוגטער. ער פרובירט צו איינהאלטן דעם סניז, צומאל געלונגט אים עס, און פון אונטער זיין שטייף פארמאכטע מויל און פינגער צוקנעטענער פארמאכטער נאז לאך הערט זיך ארויס א בלויזער "טטררפּפּררמממטטררפּפּםםם..." אן קיין קול, און אין צייטן ווען ס’מער לויזער און ער קען נישט האלטן שטייף פארמאכט ס’מויל, עפנט זיך א זייטיג לעכל און ס’הערט זיך מער וואסעריג מיט אפאר פ'ס אין צוגאב צו די דערמאנטע פּ'ס.
דער איז אזא איבערגעקלוגטער, ער גלייכט צו זיין אנדערש. ער פארט נישט וואקאציע, א שאד די געלט, ער לעשט פלעין אויס זיין טעלעפאון און דאוונט אין אן אנדערן ביהמ"ד. אויך ביי כפרות האלט ער די טשיקן פון די פיס וועגן צער בעלי חיים אבער ער נעמט נישט די נייע כפרות האלטער ווייל "נע, די היינטיגע עמפפינדליכע אינגווארג".
דער דריטער איז דער ברייטער טראכטער, ער טוט עס מיטן גאנצן קראפט און אייפער-בלאטער, מיט זאפט און שפאנונג. ער הייבט אן מיט א צערעמאניאלע "האַאַאַ... האַאַאַאַ.... האָאָ..." און קוקט אויף די לעקטערס, אויסברייטערנדיג די מורמלערייען צו "המממ.... Wאַאַאַ... אַאַההה..." ביז נאך אפאר מינוט הערט מען א פאטאס אינספירירטער ארכי אויסרוף פון "האַאַככרכרראַאַאַפּטששאכראַטשאָאָ-האָ-האָו!!!!".... בּום! ביי יענעם מאמענט קוקט ער אויס ווי ער האט נארוואס געלאנדעט פון ספעיס... ער וועט שוויצן, זיין אפגעשוואכט, און אויסקוקן צומישט ווי א באטערפליי.
דער יעניגער איז דער ברייטער און רואיגער. יא, ער מאכט דעם סניז אן א טישו אין די האנט... ער איז דער אינגערמאן וואס זיצט שבת ביים סעודה מיט אן אפיס בענקל מיט רעדער און דוקא אין די לענג פון די טיש, און ווען ער טוט אן זיין גארטל וועט ער זיך נישט מיען עס צו דרייען אז די קניפן זאלן אנקומען אין די בעק כנהוג, נאר דארט ווי עס געלונגט בלייבט עס.
און אזוי קען מען זאגן און פארציילן, און מאריך זיין.
כ’בין פשוט נישט גענוג משוגע צו מאריך זיין דערוועגן, סא זייטס מיר געזונטאגט.
