מיין אייגענער חבר האט מיך אנגעזעצט
געפאוסט: מאנטאג נאוועמבער 04, 2024 12:57 pm
ס'איז געווען בערך 2 וואכן פאר מיין שווער האט חתונה געמאכט, און איך האב באשלאסן אז לכבוד די חתונה וועל איך זיך שוין ענדלעך ערלויבן א נייע שטריימל.
כ׳האב געוויסט אז ס׳איז שוין היבש שפעיט צו באשטעלן אזא זאך, אבער פראבירן שאדט נישט.
כ'בין נישט געווען אין א געגענט וואו כ'קען דאס ארלעדיגן, האב איך געבעטן מיינס א חבר זאל מיר אריינשיקן קרויס'ס נאמבער. לאמער זעהן צו כ'קען עס מסדיר זיין אויפן פאון.
שוין, געשאפט זייער נאמבער. כ'רוף זיי אריין, און זיי זאגן מיר אז שאָר, ״קענסט נאך יעצט באשטעלן און ס׳זאל זיין גרייט פאר און צוויי וואכן ארום״.
און כ'בין זיי מסביר די סעטיאציע אז כ'בין נישט ביכולת אראפ צי קומען אין געשעפט יעצט. האב איך זיי געפרעגט צו כ'קען עס באשטעלן אויפן פאון.
זיי האבן מיר געזאגט אז געווענדלעך טוהן זיי עס נישט, ווייל אלץ איז דא פראבלעמען נאכדעם, אבער אז איך צאל די גאנצע פון פאראויס מיטן תנאי עס צו נעמען כמות שהיא, קענען זיי עס מיר מאכן.
פיין, קיין פראבלעם.
"אבער ווי אזוי גייען מיר וויסן דיין סייז ?" פרעגן זיי מיר.
האבעך זיי געזאגט אז מיין אלטע פיט מיך נאך געהעריג, נאר ס'איז שוין היבש אלט, כ'געב דיר די סייז פון מיין קאפל, און זיי עס מסדר.
פיין קיין פראבלעם זאגן זיי. "וואס פינקטלעך דארפסטו ?"
זאג איך זיי "נישט קיין טייערע מעשה, געב מיר א 3 אהאלב".
״עפעס ספעציעל וואס די דארפסט ?״ פרעגן זיי. האבעך אנגעהויבן זאגן אז כ'קען באשטיין אז ס'זאל זיין אביסל לאנג די האר, און שיין ברייט. און מער צי די דארקע קאליר.
פיין, בסדר. כ'געב אים מיין קארטל נאמבער, און שלום על ישראל.
די 2 וואכן זענען דורך, און כ'האב אינגאנצן פארגעסן - ציליב דעם נישט האבן געווען אין געגענט - אז כ'דארף עס אויפפיקן.
מ'האלט דארנעשטאג פאר די באווארפן, כ'באקום א פאון קאלל פון קרויס "ס'איז שוין רעדי צו אויפפיקן פון נעכטן, און די האסט געזאגט אז די דארפסט עס פאר דעי וואך שבת".
למעשה אפי' כ'בין שוין געווען צוריק האבעך משום איזה סיבה עס נישט געקענט דעמאלטס אהינגיין עס אויפפיקן, האבעך זיי געבעטן אויב זיי קענען עס אהיים שיקן מיט איינעם, צו דורך א מעסענדזשער.
"וואו פינקטלעך וואוינסטו ?" פרעגן זיי מיר. און איך זאג זיי מיין אדרעס.
זאגן זיי מיר אז די ארבעטער וואס איז היינט אין סטאר וואוינט אין מיין געגענט, און זיי קענען עס שיקן מיט אים.
פיין, שכח.
ס'איז דארנעשטאג נאכט ערב די באווארפן, ווען מען הערט קלאפן ביי די טיר. די אשת חיל עפענט די טיר, און זאגט "איין רגע נאָר" און מאכט ציריק צי די טיר. און זי רופט מיר צי די טיר, פרעגנדיג פארווינדערט, "וואס האסטו באשטעלט?!".
כ'עפן אויף די טיר און געב א קוק, זעה איך א יונגערמאן שטיין מיט א קרויס היט באקס!
ציריק צום קעפיל. "איז דען נישט מיין חבר אן אנזעצער?! כ׳גיי א שטאָפן היט א גאנצע וואך…״
כ׳האב געוויסט אז ס׳איז שוין היבש שפעיט צו באשטעלן אזא זאך, אבער פראבירן שאדט נישט.
כ'בין נישט געווען אין א געגענט וואו כ'קען דאס ארלעדיגן, האב איך געבעטן מיינס א חבר זאל מיר אריינשיקן קרויס'ס נאמבער. לאמער זעהן צו כ'קען עס מסדיר זיין אויפן פאון.
שוין, געשאפט זייער נאמבער. כ'רוף זיי אריין, און זיי זאגן מיר אז שאָר, ״קענסט נאך יעצט באשטעלן און ס׳זאל זיין גרייט פאר און צוויי וואכן ארום״.
און כ'בין זיי מסביר די סעטיאציע אז כ'בין נישט ביכולת אראפ צי קומען אין געשעפט יעצט. האב איך זיי געפרעגט צו כ'קען עס באשטעלן אויפן פאון.
זיי האבן מיר געזאגט אז געווענדלעך טוהן זיי עס נישט, ווייל אלץ איז דא פראבלעמען נאכדעם, אבער אז איך צאל די גאנצע פון פאראויס מיטן תנאי עס צו נעמען כמות שהיא, קענען זיי עס מיר מאכן.
פיין, קיין פראבלעם.
"אבער ווי אזוי גייען מיר וויסן דיין סייז ?" פרעגן זיי מיר.
האבעך זיי געזאגט אז מיין אלטע פיט מיך נאך געהעריג, נאר ס'איז שוין היבש אלט, כ'געב דיר די סייז פון מיין קאפל, און זיי עס מסדר.
פיין קיין פראבלעם זאגן זיי. "וואס פינקטלעך דארפסטו ?"
זאג איך זיי "נישט קיין טייערע מעשה, געב מיר א 3 אהאלב".
״עפעס ספעציעל וואס די דארפסט ?״ פרעגן זיי. האבעך אנגעהויבן זאגן אז כ'קען באשטיין אז ס'זאל זיין אביסל לאנג די האר, און שיין ברייט. און מער צי די דארקע קאליר.
פיין, בסדר. כ'געב אים מיין קארטל נאמבער, און שלום על ישראל.
די 2 וואכן זענען דורך, און כ'האב אינגאנצן פארגעסן - ציליב דעם נישט האבן געווען אין געגענט - אז כ'דארף עס אויפפיקן.
מ'האלט דארנעשטאג פאר די באווארפן, כ'באקום א פאון קאלל פון קרויס "ס'איז שוין רעדי צו אויפפיקן פון נעכטן, און די האסט געזאגט אז די דארפסט עס פאר דעי וואך שבת".
למעשה אפי' כ'בין שוין געווען צוריק האבעך משום איזה סיבה עס נישט געקענט דעמאלטס אהינגיין עס אויפפיקן, האבעך זיי געבעטן אויב זיי קענען עס אהיים שיקן מיט איינעם, צו דורך א מעסענדזשער.
"וואו פינקטלעך וואוינסטו ?" פרעגן זיי מיר. און איך זאג זיי מיין אדרעס.
זאגן זיי מיר אז די ארבעטער וואס איז היינט אין סטאר וואוינט אין מיין געגענט, און זיי קענען עס שיקן מיט אים.
פיין, שכח.
ס'איז דארנעשטאג נאכט ערב די באווארפן, ווען מען הערט קלאפן ביי די טיר. די אשת חיל עפענט די טיר, און זאגט "איין רגע נאָר" און מאכט ציריק צי די טיר. און זי רופט מיר צי די טיר, פרעגנדיג פארווינדערט, "וואס האסטו באשטעלט?!".
כ'עפן אויף די טיר און געב א קוק, זעה איך א יונגערמאן שטיין מיט א קרויס היט באקס!
ציריק צום קעפיל. "איז דען נישט מיין חבר אן אנזעצער?! כ׳גיי א שטאָפן היט א גאנצע וואך…״
