דער צוואנציגער האט מיר צו אידישקייט צוריקגעברענגט
געפאוסט: מאנטאג מאי 13, 2024 12:20 am
א מעשה וועל איך מיט אייך מיטטיילן.
מיין געשיכטע וועל איך פון מיר ארויס שיילן.
פון ווען איך בין געווען אכצן יאר אלט.
און ליידער צו אידישקייט געווען קאלט.
איך קום פון א פאמיליע נישט פארמעגליך.
דעם כסף מנלן האט פאר מיין טאטע געמוטשעט טעגליך.
געלערנט האב איך אין א גרויסע ישיבה.
אבער ליידער זיך געדרייט מיט חברים פון א שלעכטע סביבה.
איך האב ישיבה מיט'ן לינקן פיס ביי די פערצן אנגעהויבן.
און פון דאן האב איך מיר אויפגעפירט זייער שטארק לא כהוגן.
איך האב ביי די פופצן א סמארטפאון איינגעהאנדלט.
און אינעם שטן'ס נעץ שטארק געוואנדלט.
קיין רוח החיים האב איך נישט פון דעם באקומען.
און מיין אידישע לעבן האט פינעם זאמד זייגער אנגעהויבן רינען.
פאר מיין טאטע דער תלמיד חכם דער גרויסע.
האט זייער ווייגעטאן מיין מצב די לויזע.
ער פלעגט ביינאכט וויינען מיט הייסע ביטערע טרערן.
און איך פלעג דאס ביז אין מיין צימער אריין הערן.
איך האב פון דעם אסאך עגמת נפש געהאט.
אבער ליידער האט דער שטן שוין אויף מיר כמעט געמאכט
שאכמאט.
די סמארטפאון האט מיר ציביסלעך מיינע געפיהלן אויסגעברענט.
ביז מיין טאטעס טרערן האט מיר רירן שוין נישט געקענט.
אזוי בין איך געפאלן ווייטער און ווייטער.
ווען פון מיינע עלטערן גיסט זיך בלוט און אייטער.
איך בין געווען א פארלאשן ליכטעלע.
און איך פלעג מיר אויפעסן אין טעג ניכטערע.
מיין אידישע פלעמעלע איז געווען דערשטיקט כמעט.
און די טאטע מאמע פלעגן צוזאמען וויינען ביינאכט פריוואט.
אין א ספציעלע ישיבה האט מען מיר געשיקט.
און די לעצטע פאר פרוטות פון מיין ארים טאטע ארויסגערוקט.
אזא ישיבה קאסט דאך א פארמעגן.
אבער מיינע עלטערן האבן זייער ברויט פאר מיר אוועק געגעבן.
און ווען איך ביןגעווארן אכצן יאר.
האב איך געטוהן א שלעכטע זאך ביז גאר.
איך בין פון ישיבה ארויס.
און מיט דעם פארטונקלט דעם טאטנ'ס הויז.
דעם טאטן האט עס וויי געטאהן צום טויט.
עס האט פון די טייערע עלטערן געשינדן די הויט.
קיין דזשאב האב איך נישט גענומען.
איך וואלט סייווי מיט אזא התנהגות גארנישט באקומען.
איין טאג האב איך אין מיין מח אפגעמאכט.
אז נעקסטע וואך דינסטאג ביינאכט.
וועל איך צוזאם פאקן מיינע פעק און זעק.
און איך וועל פון מיין טאטנ'ס הויז אויף אייביג אוועק.
אויף דינסטאג בין איך אויפגעשטאנען.
מיין פלאן זיך געטוהן דערמאנען.
איך האב א ביליגע פלאץ אין לאס אנדשעלעס.
דארט וועל איך מיך לעבן א לעבן קערלעס.
איך האב מיר אנגעהויבן פאקן מיינע חפצים.
ווען אינמיטן מיין טאטע קוקט זיך אויף מיינע זאכן ארום.
ער האט גלייך געכאפט מיינע פלענער.
ער בעט מיר א לעצטע קוש דיר געבן לאמער.
ער האט מיר ארומגענומען.
און פון טאש א צוואנציגער ארויס גענימען.
יוסי איך האב נישט מער.
אבער ווען די וועסט די צוואנציגער ניצן פון דיין טאטע געב א קלער.
איך האב דעם צוואנציגער אן א ווארט אין טאש אריינגעלייגט.
און פון מיין טאטן אויף אייביג זיך צושיידט.
איך האב א טעקסי צום עירפארט באשטעלט.
און אוועקגעפארן אינגאנצן פון מיין אידישע וועלט.
אין עירפארט בין איך אנגעקומען.
ווען פלוצלינג האבן פאליציי עפעס זיכן זיך גענומען.
א באמבע סטראשע איז צו דעם עירפארט אריין.
אלע פליה רייזעס דארפן סוספענדירט זיין.
אזוי האב איך געווארט דארט עטליכע שטונדן.
און די הונגער אין מיר האט מיר אנגעהויבן נונדן.
איך כאפ מיר איך האב א צוואנציגער.
צום נענטסטן וועידינג מאשין צוגעלאפן האמיר.
אבער איך האב דעם טאטנס געבעט געדענקט.
און פאר אים האב איך מיר געשעמט.
איך האב מיר מיין לעבן געטוהן דערמאנען.
די גוטע צייטן מיט מיינע עלטערן צוזאמען.
אוי'פן פלאץ האב איך מיר גענומען וויינען.
פארנט פון אסאך מענטשן ביים ווענדינג מאשין דעם קליינעם.
אלע מיינע טרערן האב איך דארט אויסגענוצט.
זיך דערמאנט וויאזוי איך בין מיט אידישקייט געווען באשיצט.
דער צוואנציגער איז פון מיינע טרערן דורכגעווייקט.
איך האב מיר פונעם ווענדינג מאשין שנעל צושיידט.
דער צוואנציגער קען איך צום עסן נישט ניצן.
א טעקסי אויף צוריק וועט פון דעם דארפן געניסן.
איך בין אינדערהיים אריינגעקומען.
האב איך געזאגט טאטי דיין לעצטע צוואנציגער האסטו פון דיר אוועקגענומען.
ונתנו איך האב עס פאר דיר געשענקט.
דער צוואנציגער האט מיר צו אידישקייט צוריקגעברענגט.
מיין געשיכטע וועל איך פון מיר ארויס שיילן.
פון ווען איך בין געווען אכצן יאר אלט.
און ליידער צו אידישקייט געווען קאלט.
איך קום פון א פאמיליע נישט פארמעגליך.
דעם כסף מנלן האט פאר מיין טאטע געמוטשעט טעגליך.
געלערנט האב איך אין א גרויסע ישיבה.
אבער ליידער זיך געדרייט מיט חברים פון א שלעכטע סביבה.
איך האב ישיבה מיט'ן לינקן פיס ביי די פערצן אנגעהויבן.
און פון דאן האב איך מיר אויפגעפירט זייער שטארק לא כהוגן.
איך האב ביי די פופצן א סמארטפאון איינגעהאנדלט.
און אינעם שטן'ס נעץ שטארק געוואנדלט.
קיין רוח החיים האב איך נישט פון דעם באקומען.
און מיין אידישע לעבן האט פינעם זאמד זייגער אנגעהויבן רינען.
פאר מיין טאטע דער תלמיד חכם דער גרויסע.
האט זייער ווייגעטאן מיין מצב די לויזע.
ער פלעגט ביינאכט וויינען מיט הייסע ביטערע טרערן.
און איך פלעג דאס ביז אין מיין צימער אריין הערן.
איך האב פון דעם אסאך עגמת נפש געהאט.
אבער ליידער האט דער שטן שוין אויף מיר כמעט געמאכט
שאכמאט.
די סמארטפאון האט מיר ציביסלעך מיינע געפיהלן אויסגעברענט.
ביז מיין טאטעס טרערן האט מיר רירן שוין נישט געקענט.
אזוי בין איך געפאלן ווייטער און ווייטער.
ווען פון מיינע עלטערן גיסט זיך בלוט און אייטער.
איך בין געווען א פארלאשן ליכטעלע.
און איך פלעג מיר אויפעסן אין טעג ניכטערע.
מיין אידישע פלעמעלע איז געווען דערשטיקט כמעט.
און די טאטע מאמע פלעגן צוזאמען וויינען ביינאכט פריוואט.
אין א ספציעלע ישיבה האט מען מיר געשיקט.
און די לעצטע פאר פרוטות פון מיין ארים טאטע ארויסגערוקט.
אזא ישיבה קאסט דאך א פארמעגן.
אבער מיינע עלטערן האבן זייער ברויט פאר מיר אוועק געגעבן.
און ווען איך ביןגעווארן אכצן יאר.
האב איך געטוהן א שלעכטע זאך ביז גאר.
איך בין פון ישיבה ארויס.
און מיט דעם פארטונקלט דעם טאטנ'ס הויז.
דעם טאטן האט עס וויי געטאהן צום טויט.
עס האט פון די טייערע עלטערן געשינדן די הויט.
קיין דזשאב האב איך נישט גענומען.
איך וואלט סייווי מיט אזא התנהגות גארנישט באקומען.
איין טאג האב איך אין מיין מח אפגעמאכט.
אז נעקסטע וואך דינסטאג ביינאכט.
וועל איך צוזאם פאקן מיינע פעק און זעק.
און איך וועל פון מיין טאטנ'ס הויז אויף אייביג אוועק.
אויף דינסטאג בין איך אויפגעשטאנען.
מיין פלאן זיך געטוהן דערמאנען.
איך האב א ביליגע פלאץ אין לאס אנדשעלעס.
דארט וועל איך מיך לעבן א לעבן קערלעס.
איך האב מיר אנגעהויבן פאקן מיינע חפצים.
ווען אינמיטן מיין טאטע קוקט זיך אויף מיינע זאכן ארום.
ער האט גלייך געכאפט מיינע פלענער.
ער בעט מיר א לעצטע קוש דיר געבן לאמער.
ער האט מיר ארומגענומען.
און פון טאש א צוואנציגער ארויס גענימען.
יוסי איך האב נישט מער.
אבער ווען די וועסט די צוואנציגער ניצן פון דיין טאטע געב א קלער.
איך האב דעם צוואנציגער אן א ווארט אין טאש אריינגעלייגט.
און פון מיין טאטן אויף אייביג זיך צושיידט.
איך האב א טעקסי צום עירפארט באשטעלט.
און אוועקגעפארן אינגאנצן פון מיין אידישע וועלט.
אין עירפארט בין איך אנגעקומען.
ווען פלוצלינג האבן פאליציי עפעס זיכן זיך גענומען.
א באמבע סטראשע איז צו דעם עירפארט אריין.
אלע פליה רייזעס דארפן סוספענדירט זיין.
אזוי האב איך געווארט דארט עטליכע שטונדן.
און די הונגער אין מיר האט מיר אנגעהויבן נונדן.
איך כאפ מיר איך האב א צוואנציגער.
צום נענטסטן וועידינג מאשין צוגעלאפן האמיר.
אבער איך האב דעם טאטנס געבעט געדענקט.
און פאר אים האב איך מיר געשעמט.
איך האב מיר מיין לעבן געטוהן דערמאנען.
די גוטע צייטן מיט מיינע עלטערן צוזאמען.
אוי'פן פלאץ האב איך מיר גענומען וויינען.
פארנט פון אסאך מענטשן ביים ווענדינג מאשין דעם קליינעם.
אלע מיינע טרערן האב איך דארט אויסגענוצט.
זיך דערמאנט וויאזוי איך בין מיט אידישקייט געווען באשיצט.
דער צוואנציגער איז פון מיינע טרערן דורכגעווייקט.
איך האב מיר פונעם ווענדינג מאשין שנעל צושיידט.
דער צוואנציגער קען איך צום עסן נישט ניצן.
א טעקסי אויף צוריק וועט פון דעם דארפן געניסן.
איך בין אינדערהיים אריינגעקומען.
האב איך געזאגט טאטי דיין לעצטע צוואנציגער האסטו פון דיר אוועקגענומען.
ונתנו איך האב עס פאר דיר געשענקט.
דער צוואנציגער האט מיר צו אידישקייט צוריקגעברענגט.
