וואו איז דער מקור?

[וואוילער]

לאמיר ארויף ברענגען באקאנטע אדער אומבאקאנדע ידיעות, וואס די מקור דערפון איז [פאר מיר] נישט באקאנט.

[וואוילער]

וואו איז די מקור אז ווען משיח וועט קומען וועט מען קענען אראפנעמען פון בוים וואס מ'וויל.
און אויף ווי ווייט גייט עס? יעדע זאך?

[המברך יתברך]

שבת ל:
ותו יתיב רבן גמליאל וקא דריש עתידים אילנות שמוציאין פירות בכל יום שנאמר (יחזקאל יז, כג) ונשא ענף ועשה פרי מה ענף בכל יום אף פרי בכל יום ליגלג עליו אותו תלמיד אמר והכתיב אין כל חדש תחת השמש א"ל בא ואראך דוגמתם בעולם הזה נפק אחוי ליה צלף ותו יתיב רבן גמליאל וקא דריש עתידה ארץ ישראל שתוציא גלוסקאות וכלי מילת שנאמר (תהלים עב, טז) יהי פסת בר בארץ ליגלג עליו אותו תלמיד ואמר אין כל חדש תחת השמש אמר ליה בא ואראך דוגמתן בעולם הזה נפק אחוי ליה כמיהין ופטריות ואכלי מילת נברא בר קורא:

גמרא עם פירוש.
ותו, פעם אחרת הוה מעשה, יתיב רבן גמליאל וקא דריש: עתידים אילנות לעתיד לבא, שמוציאין פירות בכל יום. שנאמר בנבואת יחזקאל: (יז כג) "ונשא ענף ועשה פרי" - מה ענף גדל בכל יום, אף פרי יגדל בכל יום.
ליגלג עליו אותו תלמיד אמר: והכתיב "אין כל חדש תחת השמש"?
אמר ליה רבן גמליאל: בא ואראך שקיימים דוגמתם בעולם הזה.
נפק אחוי ליה אילן ששמו צלף, שפרי שלא נראה בו היום נגמר לאחר שלשה ימים (רש"י ב"ב כח ב).
ותו פעם אחרת היה מעשה, יתיב רבן גמליאל וקא דריש: עתידה ארץ ישראל שתוציא גלוסקאות (פת אפויה) וכלי מילת (בגדים שעשויים מצמר). שנאמר: (תהילים עב טז) "יהי פסת בר בארץ".
"פיסת", משמע גלוסקאות שהן רחבות כמו פיסת היד.
"בר", הוא גם לשון אוכל, כמו "לשבר בר", וגם לשון "פסים" - כמו כתונת פסים. והיינו כלי מילת.
ו"בר" היינו בגד נקי והיינו כלי מילת.
ליגלג עליו אותו תלמיד ואמר: הרי כתיב "אין כל חדש תחת השמש"!
אמר ליה רבן גמליאל: בא ואראך שקיימים דוגמתן בעולם הזה.
נפק, אחוי ליה כמיהין ופטריות, שיוצאין כמות שהן בלילה אחד ורחבין ועגולין כגלוסקאות.
ואכלי (ועל כלי) מילת - הראהו נברא בר קורא. סיב שהוא מצויר והוא גדל סביב הענף של דקל (הענף קודם שמתקשה נקרא "קור").
תנו רבנן: לעולם יהא אדם ענוותן כהלל, ואל יהא קפדן כשמאי 84 .

[וואוילער]

געוואלדיג!
מיינט דעס אז נאר די סארט זאכן וואס ער רעכנט אויס, אדער ווי די קינדער זאגן ״אלעס״ וועט וואקסן פון די בוים?

די קינדער גרייטן זיך צו אראפרייסן א דאלי, בייק, בוקס, און וואס נישט.

[המברך יתברך]

ס'שטייט וואס ס'שטייט. וואס ס'שטייט נישט, קען מען דאך נישט וויסן. אפשר יא, און אפשר נישט.

[וואוילער]

צום קעפל.

וואס איז די אמת וועגן ״עסן די עק פון א ברויט/חלה״, איז עס א מקורות'דיגע זאך אדער נישט.

[נקודות טובות]

געוואלדיג!
מיינט דעס אז נאר די סארט זאכן וואס ער רעכנט אויס, אדער ווי די קינדער זאגן ״אלעס״ וועט וואקסן פון די בוים?

די קינדער גרייטן זיך צו אראפרייסן א דאלי, בייק, בוקס, און וואס נישט.

אויף דעם זאגט דאך די רמב''ם אז מען וועט דארפן ווארטען ביז משיח וועט קומען צו וויסען וואס מען קען אויסטייטשען פשוט, און וואס די נביאים און חז''ל האבן נאר געזאגט בלשון משל...

[נקודות טובות]

צום קעפל.

וואס איז די אמת וועגן ״עסן די עק פון א ברויט/חלה״, איז עס א מקורות'דיגע זאך אדער נישט.

וואס מיינט וואס איז די אמת? א קלארע מקור איז לכאורה נישטא. עס זענען דא עטליכע טעמים וואס ווערן אנגעגעבן אויף דעם. און עס איז דא די באקאנטע מנחת יצחק אז ער איז מקפיד אויף דעם. און מצד אחר אין אורחות רבינו שטייט אז דער סטייפלער האט נישט מקפיד געווען...

[להגדיל הטראסק]

פון לייגן ברעקלעך פאר די פייגלעך ערב שבת שירה?

[בערל דער פייפער]

וועגן געבן פיש פאר גאר קליינע קינדער

[נקודות טובות]

פון לייגן ברעקלעך פאר די פייגלעך ערב שבת שירה?

א גוטע וואך.
ווען עס קומט צו מנהגים איז שווער צו וויסען מקורות. תקנת קען מען וויסען ווער עס האט מתקן געווען, אבער מנהגים פירט זיך דער עולם, ממילא איז שווער צו וויסען פונקטלעך ווען דער עולם האט זיך אנגעהויבען פירן.
די מנהג פון לייגען חיטים פאר די פייגלעך שבת שירה ווערט געברענגט אין מגן אברהם סימן שכ''ד ס''ק ז'. אים איז נישט ניחא די מנהג, אלץ אין מזונתן עליך. אבער מיר לייגען עס טאקע נישט שבת.

עס זענען דא עטליכע טעמים אויף דעם, און דער יעב''ץ שרייבט אז ס'איז א מנהג שטות.

[להגדיל הטראסק]

פון לייגן ברעקלעך פאר די פייגלעך ערב שבת שירה?

א גוטע וואך.
ווען עס קומט צו מנהגים איז שווער צו וויסען מקורות. תקנת קען מען וויסען ווער עס האט מתקן געווען, אבער מנהגים פירט זיך דער עולם, ממילא איז שווער צו וויסען פונקטלעך ווען דער עולם האט זיך אנגעהויבען פירן.
די מנהג פון לייגען חיטים פאר די פייגלעך שבת שירה ווערט געברענגט אין מגן אברהם סימן שכ''ד ס''ק ז'. אים איז נישט ניחא די מנהג, אלץ אין מזונתן עליך. אבער מיר לייגען עס טאקע נישט שבת.

עס זענען דא עטליכע טעמים אויף דעם, און דער יעב''ץ שרייבט אז ס'איז א מנהג שטות.

כ'האב געזען פון מלקטים - נישט אינעווייניג, דער מנהג ישראל תורה בשם התוס' שבת,
אנדערע ברענגען צו בשם הרה"ק ר' מענדעלע מרימנוב, דער חוזה, דער רייץ מליובאוויטש, דער ערוך השולחן, אז צוליב די פייגלעך האבן מיטגעזינגען שירה

איינער שרייבט א מדרש די מעשה פון דתן ואבירם אז די פייגלעך האבן עס אויפגעגעסן, אבער אינעווייניג האב איך נאר געזעהן דעם מגן אברהם,

און אדרבא! אויב איינער קען צולינקן מקורות וואלט ווען גאר גוט געווען!

[נקודות טובות]

פון לייגן ברעקלעך פאר די פייגלעך ערב שבת שירה?

א גוטע וואך.
ווען עס קומט צו מנהגים איז שווער צו וויסען מקורות. תקנת קען מען וויסען ווער עס האט מתקן געווען, אבער מנהגים פירט זיך דער עולם, ממילא איז שווער צו וויסען פונקטלעך ווען דער עולם האט זיך אנגעהויבען פירן.
די מנהג פון לייגען חיטים פאר די פייגלעך שבת שירה ווערט געברענגט אין מגן אברהם סימן שכ''ד ס''ק ז'. אים איז נישט ניחא די מנהג, אלץ אין מזונתן עליך. אבער מיר לייגען עס טאקע נישט שבת.

עס זענען דא עטליכע טעמים אויף דעם, און דער יעב''ץ שרייבט אז ס'איז א מנהג שטות.

כ'האב געזען פון מלקטים - נישט אינעווייניג, דער מנהג ישראל תורה בשם התוס' שבת,
אנדערע ברענגען צו בשם הרה"ק ר' מענדעלע מרימנוב, דער חוזה, דער רייץ מליובאוויטש, דער ערוך השולחן, אז צוליב די פייגלעך האבן מיטגעזינגען שירה

איינער שרייבט א מדרש די מעשה פון דתן ואבירם אז די פייגלעך האבן עס אויפגעגעסן, אבער אינעווייניג האב איך נאר געזעהן דעם מגן אברהם,

און אדרבא! אויב איינער קען צולינקן מקורות וואלט ווען גאר גוט געווען!

דאס מיט זינגען שירה שרייבט די תוס' שבת מרגלא בפומיהו, ער געבט נישט אן קיין מקור פאר דעם.
בנוגע דאס וואס זיי האבן אויפגעגעסן דאס וואס דתן ואבירם האבן אויסגעשפרייט, האט דער בעל תורה שלמה נישט געטראפען אזא מדרש.

[נקודות טובות]

וועגן געבן פיש פאר גאר קליינע קינדער

א סגולה צו געבן פיש פאר קליינע קינדער?

[להגדיל הטראסק]

► Show Spoiler

א גוטע וואך.
ווען עס קומט צו מנהגים איז שווער צו וויסען מקורות. תקנת קען מען וויסען ווער עס האט מתקן געווען, אבער מנהגים פירט זיך דער עולם, ממילא איז שווער צו וויסען פונקטלעך ווען דער עולם האט זיך אנגעהויבען פירן.
די מנהג פון לייגען חיטים פאר די פייגלעך שבת שירה ווערט געברענגט אין מגן אברהם סימן שכ''ד ס''ק ז'. אים איז נישט ניחא די מנהג, אלץ אין מזונתן עליך. אבער מיר לייגען עס טאקע נישט שבת.

עס זענען דא עטליכע טעמים אויף דעם, און דער יעב''ץ שרייבט אז ס'איז א מנהג שטות.

כ'האב געזען פון מלקטים - נישט אינעווייניג, דער מנהג ישראל תורה בשם התוס' שבת,
אנדערע ברענגען צו בשם הרה"ק ר' מענדעלע מרימנוב, דער חוזה, דער רייץ מליובאוויטש, דער ערוך השולחן, אז צוליב די פייגלעך האבן מיטגעזינגען שירה

איינער שרייבט א מדרש די מעשה פון דתן ואבירם אז די פייגלעך האבן עס אויפגעגעסן, אבער אינעווייניג האב איך נאר געזעהן דעם מגן אברהם,

און אדרבא! אויב איינער קען צולינקן מקורות וואלט ווען גאר גוט געווען!

דאס מיט זינגען שירה שרייבט די תוס' שבת מרגלא בפומיהו, ער געבט נישט אן קיין מקור פאר דעם.
בנוגע דאס וואס זיי האבן אויפגעגעסן דאס וואס דתן ואבירם האבן אויסגעשפרייט, האט דער בעל תורה שלמה נישט געטראפען אזא מדרש.

קרעדיט: אוצר החכמה פורום

[בערל דער פייפער]

וועגן געבן פיש פאר גאר קליינע קינדער

א סגולה צו געבן פיש פאר קליינע קינדער?

נישט צו געבן ביז א יאר אדער ביז ער זאגט ”פיש”

[וואוילער]

וועגן געבן פיש פאר גאר קליינע קינדער

א סגולה צו געבן פיש פאר קליינע קינדער?

נישט צו געבן ביז א יאר אדער ביז ער זאגט ”פיש”

שמעתי אז היות פיש קען האבן ביינער פלעגט מען אכטונג געבן אז א קליין קינד זאל דאס נישט עסן אויב ער קען נאכנישט זאגן אז א ביין שטיקט אים.
אבער ס'האט גארנישט מיט הלכה/מנהג/מסורה.

[נקודות טובות]

וועגן געבן פיש פאר גאר קליינע קינדער

א סגולה צו געבן פיש פאר קליינע קינדער?

נישט צו געבן ביז א יאר אדער ביז ער זאגט ”פיש”

ועל מה שלא שמע אומר לא שמעתי.
נישט געהערט פון אזא קפידא.

[שבת קודש]

וואס איז די מקור אין געוויסע חצירות צו מאכן א חתן מאהל?

[להגדיל הטראסק]

וואו איז דער מקור אין ספרי הבן איש חי אז אויפזיין ליל שישי שאדט נישט פאר געזונט?

[להגדיל הטראסק]

וואו איז דער מקור אין ספרי הבן איש חי אז אויפזיין ליל שישי שאדט נישט פאר געזונט?

יישר כח פאר דעם ניק וואס האט אזוי שנעל ג'אישי'ט דעם מקור

בן איש חי שנה ראשונה וישלח

אל יחשוב האדם על השינה כל מה שתהיה ברבוי יותר יש בה תועלת לגוף, דהא הסכימו כל הרופאים המובהקים דאל ישן האדם בלילה פחות משש שעות, ולא יותר על שמונה שעות שתזיק לו רבוי השינה, נמצא דבר זה מוסכם אצל כל הרופאים דשינה יותר משמונה תזיק לגוף, והישן שש שעות הרי זה יצא ידי חובתו בבריאות גופו. על כן איש יהודי שהוא מחויב להשתדל גם כן בבריאות נפשו הקדושה אין לו לישון יותר משש שעות, מאחר כי הוא יוצא ידי חובתו בבריאות גופו בכך, ושאר שעות הלילה יעסוק בהם בבריאות נפשו על ידי עסק התורה. מיהו אם יזדמן באיזה לילה שהוא פוחת משיעור זה של שש שהוא בריאות גופו ומוסיף על שעות של בריאות נפשו בטוח שלא יגיע לו נזק וחסרון מצד בריאות גופו, ולכן ליל שישי וליל ערב ראש חודש וכן לילות של חודש אלול ועשרת ימי תשובה וכיוצא, אם האדם פוחת משיעור שש בשינה נכון לבו בטוח שלא יחסר כלום בזה מבריאות גופו:

ואף על פי שכל הלילה הוא זמן השינה, מכל מקום יותר טוב שתהיה השינה בחצי הראשון של הלילה ולא בחצי השני, ויש בזה תועלת הן מצד הגשמיות בבריאות הגוף, והן מצד הרוחניות בתיקון הנפש ותיקון העולמות, ורופא אחד מובהק כתב משעה שביעית מן הלילה עד צהרים ידמה לימי העליה ומן הצהרים עד הערב ידמה לימי העמידה, ומן הערב עד סוף שעה ששית מן הלילה ידמה לימי הירידה, על כן הנעור בתחלת הלילה שהוא חצי הראשון וישן בחצי השני דומה למי שעוסק בימי הירידה ונח בימי העליה ובספר "רוח חיים" דף צ' כתב בשם חכם אחד מפורסם קדימת השכיבה בערב והשכמת היקיצה בבוקר מסבבים לאדם בריאות חכמה ועוז, וגם הנשים העוסקים תמיד במלאכה איזה שעות בלילה, טוב שירגילו עצמן לישן בתחלת הלילה, ויקומו באשמורת למלאכתם, וכן כתיב "ותקם בעוד לילה ותתן טרף לביתה" (משלי לא, טו):

ויהי רצון אז ער זאל זוכה זיין צו מזכה זיין דעם רבים בצלילות הדעת ביז איבער די 100 געזונטערהייט!!!

[וואוילער]

וואו איז דער מקור אין ספרי הבן איש חי אז אויפזיין ליל שישי שאדט נישט פאר געזונט?

יישר כח פאר דעם ניק וואס האט אזוי שנעל ג'אישי'ט דעם מקור

בן איש חי שנה ראשונה וישלח

אל יחשוב האדם על השינה כל מה שתהיה ברבוי יותר יש בה תועלת לגוף, דהא הסכימו כל הרופאים המובהקים דאל ישן האדם בלילה פחות משש שעות, ולא יותר על שמונה שעות שתזיק לו רבוי השינה, נמצא דבר זה מוסכם אצל כל הרופאים דשינה יותר משמונה תזיק לגוף, והישן שש שעות הרי זה יצא ידי חובתו בבריאות גופו. על כן איש יהודי שהוא מחויב להשתדל גם כן בבריאות נפשו הקדושה אין לו לישון יותר משש שעות, מאחר כי הוא יוצא ידי חובתו בבריאות גופו בכך, ושאר שעות הלילה יעסוק בהם בבריאות נפשו על ידי עסק התורה. מיהו אם יזדמן באיזה לילה שהוא פוחת משיעור זה של שש שהוא בריאות גופו ומוסיף על שעות של בריאות נפשו בטוח שלא יגיע לו נזק וחסרון מצד בריאות גופו, ולכן ליל שישי וליל ערב ראש חודש וכן לילות של חודש אלול ועשרת ימי תשובה וכיוצא, אם האדם פוחת משיעור שש בשינה נכון לבו בטוח שלא יחסר כלום בזה מבריאות גופו:

ואף על פי שכל הלילה הוא זמן השינה, מכל מקום יותר טוב שתהיה השינה בחצי הראשון של הלילה ולא בחצי השני, ויש בזה תועלת הן מצד הגשמיות בבריאות הגוף, והן מצד הרוחניות בתיקון הנפש ותיקון העולמות, ורופא אחד מובהק כתב משעה שביעית מן הלילה עד צהרים ידמה לימי העליה ומן הצהרים עד הערב ידמה לימי העמידה, ומן הערב עד סוף שעה ששית מן הלילה ידמה לימי הירידה, על כן הנעור בתחלת הלילה שהוא חצי הראשון וישן בחצי השני דומה למי שעוסק בימי הירידה ונח בימי העליה ובספר "רוח חיים" דף צ' כתב בשם חכם אחד מפורסם קדימת השכיבה בערב והשכמת היקיצה בבוקר מסבבים לאדם בריאות חכמה ועוז, וגם הנשים העוסקים תמיד במלאכה איזה שעות בלילה, טוב שירגילו עצמן לישן בתחלת הלילה, ויקומו באשמורת למלאכתם, וכן כתיב "ותקם בעוד לילה ותתן טרף לביתה" (משלי לא, טו):

ויהי רצון אז ער זאל זוכה זיין צו מזכה זיין דעם רבים בצלילות הדעת ביז איבער די 100 געזונטערהייט!!!

דא ליגט א סגולה און הדרכה פאר יעדע נאכט.

[שרייבן שרייבט זיך]

וועגן געבן פיש פאר גאר קליינע קינדער

א סגולה צו געבן פיש פאר קליינע קינדער?

נישט צו געבן ביז א יאר אדער ביז ער זאגט ”פיש”

איך האב פארשטאנן אז דאס האט מיט סכנה. טאמער א ביין ווערט פארשטעקט אין האלדז, זאל ער קענן זאגן וואס טוט זיך.

[להגדיל הטראסק]

די ווארט פון עד מתי אתם פוסחים על שני הסעיפים אז דאס מיינט סעודת ראש חודש און מלוה מלכה
וואו איז דער מקור?

[וואוילער]

די ווארט פון עד מתי אתם פוסחים על שני הסעיפים אז דאס מיינט סעודת ראש חודש און מלוה מלכה
וואו איז דער מקור?

בספר אילה שלוחה (להרה"צ ר' נפתלי זצ"ל אבדק"ק ליטאוויסק) כתב: שמעתי בשם הרב עיר וקדיש מו"ה ישראל מרוזין זללה"ה, שאמר בדרך צחות על מי שאינן נזהרין בסעודת מוצאי שבת קודש, ובסעודת ראש חודש, קורא אני עליהם עד מתי אתם פוסחים על שני הסעיפים, כי אלו ב' הסעודות יש להם ב' סימנים בשולחן ערוך כל אחד בפני עצמו בסעיף א.