בלוט פארשוועמט

[פופציגער]

פון א גליקליכן עבר,
צו א וויסטן כלי שבור,
געטוישט.

בילדער דאקומענטירט,
דאס הארץ בארירט,
ס'רוישט.

פאראייביגט די פיין,
היסטאריע דאס געוויין,
פארשטויבט.

געיאמער זיי הערן נישט,
די אויערן ווערן נישט,
פארטויבט.

פאפיר קאלט ווי אייז,
שווארץ אויף ווייס,
טרוקן.

געשיכטעס לעגענדעס,
יעצט גיי אפווענד עס,
דערשטיקן.

אין הארץ אויפשפילן,
נאטן פון געפילן,
צומישט.

צארטע קעמערליך,
פארנעמען שווערליך,
צו’חוש’ט.

פאקטן טראמאטיזירנד,
גלייכגעוויכט רירנד,
דערביטערט.

איככה ראיתי באובדן,
דער ביטערן מצב דאן,
ערשיטערט.

***

מיין זיידע מיר דערציילט,
דעם נאכנישט פארהיילט,
וואונד.

די פיין אויפגעדעקט,
דעם בלוט פארפלעקט,
באַנד.

יארן פארביי,
כמעט נישט פון זיי,
פארבליבן.

די געשיכטעס אין ביכער,
ווערן וואס גיכער,
פארשריבן.

פון שווארצע ווירקליכקייט,
צו עפעס פון פארגאנגענהייט,
געביטן.

שטימע פאפירענע עדות,
צו וואס אונזערע זיידעס,
געליטן.

***

דער מח רעוואלטירט,
נישט פארשטיין זי פרובירט,
דערקוטשעט.

ווייס נישט און טראכט נישט,
פערזענליך אויסמאכט נישט,
מוטשעט.

הער צו און טרויער,
אבער א שטייפער מויער,
געשטעלט.

די וויזיע אויסשלייפן,
פון הערן ביז באגרייפן,
א וועלט.

א טאהט פארראטיג,
א בליק זייטיג,
געכאפט.

אויף בילדער דאקומענטאציעס,
ווייטאג אבזערוואציעס,
דעשנאפט.

איי עס ערוועקט,
בלוט אויפדעקט,
ברוטאל.

ווירקליך און וואר,
דאס בילד קלאר,
קריסטאל.

איי מיינע אויגן,
ס'האט געצויגן,
כ'ווייס.

מיין הארץ איר נעמט,
מיט קאשמארן פארשוועמט,
אין שווייס.

וויסן און הערן,
היסטאריע אין טרערן,
גענוג.

זען מיט די אויגן,
וועט שוין נישט טויגן,
איבריג.

***

עיני יורדה מים,
יעצט באפריי אים,
א דרימל.

קיין שלאף ער זעט,
א טרייסט בעט,
פון הימל.

על שבר בת עמי,
תשב"ר שלא טעמו,
פארלענדט.

על אלה אני בוכי',
א ווייטאגליכער תנועה,
ברענט.

מיין טרייסט נישטא,
ביז ומחה ה' דמעה,
דאס געוויין.

ברחמים תשוב לירושלים,
נעם אונז שוין אהיים,
אמן.


(שורה’לעך און ווערטער געגאסן און געשמירט נאכ’ן ליינען און קוקן אביסל פון די ליידן פון אונזערע זיידעס ביי די צווייטע וועלט מלחמה, און דערביי בידים זיך אוועקרויבן דעם שלאף)

[why?]

זייער זייער גיט!
אסאך פא'עטישע שירות!
שטארק הנאה געהאט,
קים אריין אפטער!

[טראפקעלע]

פשי...אונטער 20 מינוט נאכן זיך איינשרייבן, אזא הערליך שטיקל!

[היסטאריש]

וואף! וואו איז דער לייק קנעפל? דאס איז מאסיוו! טרויעריג אבער טאלאנט.

(יאפ, האסט געמאכט דעם טעסט צי דו ביסט טאקע @פופציגער…)

[שוואכע הערצער]

הערליך! אויפגעוועקט די געגועים.

[גראז]

Wow!

עכט עכט טאלאנטפולע שורות און אויסדרוקן!

[אסמכתא בעלמא]

וואף! וואו איז דער לייק קנעפל? דאס איז מאסיוו! טרויעריג אבער טאלאנט.

(יאפ, האסט געמאכט דעם טעסט צי דו ביסט טאקע @פופציגער…)

[קיינמאל]

[א קלער]

זייער שיין
א גוטע התחלה

[ר' דן]

@פופציגער רירענד און טיף, יישר כח.

[רעגנדיג]

געוואלדיגע טאלאנט! הארציג און רירנד ביז גאר!

[מילעכיג]

באנומען דאס הארץ

[פאָליש]

WOW!!!!

כהאב נישט קיין אנדערע ווערטער.

געשיכטעס לעגענדעס,
יעצט גיי אפווענד עס,
דערשטיקן.

ביי דעם זאץ האב איך אנגעהויבן קלערן אז איר האט דאס געמאכט אויף א ניגון. אפשר טאקע?

[מיילעך]

וואף! וואו איז דער לייק קנעפל? דאס איז מאסיוו! טרויעריג אבער טאלאנט.

(יאפ, האסט געמאכט דעם טעסט צי דו ביסט טאקע @פופציגער…)

גענאגעלט!!!

[דיעל שפיל]

wow

[אלף טויב]

רבי פופצי איך ברוך געוואר ווערן פין די גאס אז גראמען קאנסטו אויכט?
נישקא נעמאלע זאך דאס!

קאן גאר זיין העטך ווען געניצט ביים חתונה מיינער מיט זיוויג ראשון שתחי'

[אסמכתא בעלמא]

ראשון מכלל שיש שני? ס'ארא שפראך....

[אלף טויב]

ראשון מכלל שיש שני? ס'ארא שפראך....

להד"ם, גע'גנב'ט פון לאנגזאם, ווי ער ווארנט דער גראמער נישט קיין ווארט רעדן פונעם זיוויג ראשון זיינער,
קיינמאל געוויסט דערפון זאגט דער גראמער,
ענפערט ער נעע ס'נעכאלץ מיינער.

[המברך יתברך]

הערליך @פופציגער , א שאד מ'קען נישט לייקענען .

[המברך יתברך]

אזוי האב איך זוכה געווען צו זיין ערשט עס צו יא קענען לייקן.

[אהרן זאב]

בארירנד און איבערגענומען!

[שעפטל נחום]

WOW מיין הארץ איז צונומען.

לעצטע מאל וואס אזאנס האט פאסירט איז עס געווען ווען איך האב מוחל געווען מיין חבר מיט מיין גאנצע הארץ און איך בין מיט גארנישט איבערגעבליבן צום לעבן...

[משה זיכמעך]

געבויטע שורות סיי מיט מח און סיי מיט געפיל!